Ziekenhuis

''uhm als je het echt wil weten je hebt wel ongeveer 2 maanden in coma gelegen'' zei Zelman en zuchtte even.
Opeens miauwde het poesje weer het venstertje schoot open. Het katje sprong uit de box.
''shit..'' zei Zelman en keek naar het katje.
Hij keek daarna naar Nikkie en zei nog maar even niets.

Nikkie schrok een beetje van het nieuws dat ze twee maanden in coma heeft gelegen ze zou vast ook veel gemist hebben.
"En is jeweetwel die man al opgepakt weten de doktoren van wie het baby'tje is?
Weten ze uberhoud dat ik zwanger ben?" vroeg ze geschrokken ze wist wel dat ze dat nog aan hem had verteld, maar niet of hij het tegen een dokter of een zuster had gezegd.
Aan de ene kant zou ze niet willen dat hij het had gezecht maar aan de andere kant ook weer wel.
Hij zou dan vast levenslang krijgen.
Opeens hoorde ze iets open gaan een miauwtje en een wit klein dingetje dat achter Zelman zat.
"Wat is dat?" vroeg ze raar aan Zelman "Of nee van wie is dat?" ze wist wel wat het was dat was eigenlijk een hele domme vraag.

Seraphine wachtte rustig totdat een verpleger met haar kwam praten, en ze kijkt de persoon
rustig aan. Dus het komt wel goed met het kind? Dan ben ik er blij om. Zei ze zacht
tegen de verpleger, en deze glimlachte naar haar. "Ja, maar we hebben de ouders nog niet
kunnen bereiken, en dus zal de kinderbescherming er tussen komen om hen te zoeken of
het meisje in een pleeggezin stoppen." Zei de verpleger dan tegen haar, en Seraphine dacht
rustig na. Ik wil de verantwoordlijkheid van het kind op mezelf nemen, en haar zelf gaan
verzorgen, want pleeggezinnen vertrouw ik niet zo goed. Vertelde ze rustig terwijl ze even
naar de kamer van het meisje keek. "Ik zal dan zorgen dat u het kind kunt verzorgen, en ook
nog eens bedankt voor het snel handelen." Zei de verpleger dan en rustig begeleide hij haar
naar het meisje haar kamer waar ze nog sliep.

Het kleine poesje kwam speels op haar bed gesprongen ze aaide het een paar keer tot het kleine poesje zich op haar kussen nestelde.
Ze wist wel wat van katten en ze had er graag eentje gewild en vooral nu zou het leuk zijn om zo'n beestje bij je te hebben in zo'n kaal plekje.
Ze maakte van een camera die een van de journalisten had laten liggen een rare foto van zichzelf en daarna ook eentje van Zelman.
Het was een camera waar de foto er meteen uit zou komen ze grinnikte toen ze zag hoe ze eruit zagen.
Snel keek ze waar ze het op zou kunnen hangen en drukte daarna op het belletje waardoor de zuster er wel aan zou komen en inderdaad de zuster kwam eraan.
De journalisten kwamen langzaamaan naar haar kamertje toe, maar ze mochten alleen niet naar binnen ze hadden natuurlijk de zuster net geintervuwd over hoe ze het nou vond om een kind van zestien te verzorgen die 2 maanden in coma heeft gelegen.
De zuster keek Nikkie vragend aan "Wat ist?" vroeg ze lief.
Nikkie keek naar de zuster die daar lief stond te lachen. "Wilt u deze foto's op het prikbord plakken?" vroeg ze lief en de zuster deed het.

''Het was een cadeautje voor jou'' zei Zelman en glimlachtte even.
Hij hoorde toen druk gepraat en gedoe. Hij sloot zijn ogen even en raakte licht geirriteerd.
Hij liep naar de deur toe en deed die open. ''allemaal opflikkeren jullie ze heeft rust nodig dus kom maar terug als ze beter is of nee liever kom maar helemaal niet terug met jullie rotkoppen!'' riep Zelman.
Hij sloot de deur weer en keek naar de zuster en Nikkie. De zuster keek hem met open mond aan. ''wat?'' vroeg hij. xD

"Niks." zei Nikkie met een brede glimlach op haar gezicht de glimlach verdween eventjes.
De deur ging altijd open zonder dat het geluid gaf en de dokter kwam binnen.
Ze merkte er niks van en keek serieus naar Zelman.
Ze was de zuster helemaal vergeten.
"Zelman heb je aan iemand verteld over vroeger hoe ik mishandeld werd of dat ik mishandeld werd?" vroeg ze serieus en keek naar Zelman.
Toen merkte ze de zuster en de dokter op die de deur perongeluk op een kiertje had laten staan waardoor de media mee kon luisteren.
"Wat?" riepen de dokter en de zuster in koor ze keken elkaar verbaasd aan.
"Shit." riep Nikkie uit toen ze de zuster en de dokter hoorde.
De dokter kwam naar haar toe gelopen en duwde Zelman omver en vroeg vriendelijk aan hem of hij eventjes naar buiten wilde.
Ze keek naar zelman en knikte dat hij het maar even moest doen.
Ze begon uitgebreid te vertellen over wat ze had meegemaakt.
Even later toen ze uitgepraat was begon de media druk met elkaar te praten ze wist niet waarom en toen merkte ze het.
De deur stond nog op een kier en in de kamer galmde hun stemmen erg veel omdat het zo kaal was.
En daardoor kaatste het geluid naar een microfoon die iemand daar neer had gelegd en zo konden ze horen wat ze zei.
Er werd duidelijker en duidelijker gepraat.
"Shit." riep Nikkie weer uit.
De dokter schrok van haar worod en keek toen haar richting op hij schrok ook dit waren duidelijk privézaken die niet over de hele wereld mochten gaan, maar het was te laat journalisten renden weg voor het grote nieuws.
Het zou over twee dagen op de voorkant van de krant staan iedereen zou haar verleden weten.
Mischien zelfs de hele wereld en dus ook haar schoonvader zou in de krant komen, maar dan zonder een plaatje.
Hij zou schrikken en haar kant op komen want zeker zou er in de krant komen staan waar ze woont dat is zoiezo altijd wel zo.
Ze schrok erg en barste in tranen uit ze merkte niet dat er nog steeds gefilmt werd ze schreeuwde het zowat uit en alle dokters kwamen eraan voor haar schreeuw.
"Dit mogen ze niet doen." schreeuwde ze luid.

(zie tiende post pagina een MET DE EERSTE POST MEEGETELD voor het verhaal dat ze verteld)

Darwin schrok. Hij was even in gedut. Hij hoorde iemand schreeuwen. Zo sne; als hij kon keek hij om en zag het meisje in tranen.
Wat moest hij doen. Toen had hij het. Hij rende naar een beveilegings agent.
'Er is een overvaller in het ziekenhuis, sluit alle deuren en ramen'.
De agent bleef staan en keek hem aan maar rende toen weg. De journalisten konden nu niet ontsnappen. Hij rende terug naar het meisje.
'Stil maar het is goed, ze gaan het niet doen'.

Bella kwam binnen.Ze moest op een medische onderzoek komen.Er kwam een grote man aan ."Jij moet bella zijn"zei de man vriendelijk.Bella knikte "wel dan vraag ik je even te wachten ik kom zo bij je"zei de man en liep weer weg.Bella liep voor bij de kamer waar nikkie lag.Ze hield even halt maar liep dan door naar de wachtzaal.Ze zag e en man met een bloedwond,en vrouw die iets aan haar arm had en nog veel meer mensen.

Tove kwam met een frisdrankje tot ze opeens omver werd gelopen en op de grond viel met de frisdrank over de vloer gemorst. "Jij gaat mooi je excuses aanbieden." zei ze boos en pakte een van de journalisten bij zijn haren. "50 cent, Nu! Anders gebeuren er ongelukken!" zei ze duidelijk en toen ze de 50 cent gekregen deed ze alsof er niets aan de hand was en liep de kamer van Nikkie binnen. "Hoi..." zei ze rustig.

Nikkie keek raar naar Darwin die haar trooste en haar geruststelde terwijl hij nog zelfs jonger is dan haar.
"Wie ben jij?" vroeg ze en toen wist ze weer dat hij die jongen was die altijd bij haar raam stond te kijken naar haar.
Toen wist ze het niet omdat ze zelf in een coma lag maar de laatste keer had ze het wel gezien.

Darwin glimlachte. 'Ik ben Darwin, ik zag je weglopen op het strand. Ik ben toen achtter je aan gegaan'.
Hij keek haar bezorgd aan.
'Gaat alles wel goed?'

(euhm ze licht hier al heel lang XD maar ja voor de duidelijkheid had je er ook bij kunnen zeggen dat het was toen ze in coma raakte )
"Hoe bedoel je? Ik lig hier al 2 maanden hoor." zei ze zacht.
Ze merkte dat de journalisten niet naar buiten mochten, maar ze zouden hier niet altijd kunnen blijve.
"Laat ze maar gaan het boeit me niet als die man maar opgepakt word." zei ze en werd langzamerhand boos en steeds bozer en bozer.

De dokter kwam aanlopen en zei tegen bella"je kan me nu volgen"zei hij.Bella knikte en volgde de man naar de onderzoeks kamer.Ze deed haar vest uit maar had een lange pull aan.De man tikte op haar knie en die vloog omhoog .Hij stroopte de mouwen van haar pull op en zag de blauwe plekken."Wie heeft dit gedaan meisje"zei de man waarop bella antwoorden "mijn ouders maar ik ben weg gelopen"zei ze.De man keek haar streng aan en keek op haar rug "je rug ook"zei hij.Bella knikte ."Dit zullen we moeten zeggen"zei hij.
Bella schudde haar hoofd.Ze liep naar buiten en kwam de kamer van nikkie binnenlopen.Ze keek iedereen even aan en verstopte zich dan.De dokter kwam binnen en zei "hebben jullie een meisje gezien?"

Zelman keek kwaad naar de Dokter. HIj pakte de dokter bij zijn kraag en duwde hem tegen de muur.
''Zorg ervoor dat het niet uitgezonden wordt of ik breek je nek'' riep hij kwaad tegen de dokter.

"euhm nee." zei Nikkie zacht om het meisje te beschermen die ze duidelijk wel had gezien.
Het katje knorde wat en viel daarna boven haar hoofd in een diepe slaap ze glimlachte even ze vond het zo schattig.
"oke." zei de dokter en liep weg overal om zich heen kijkend.

Zelman keek daarna naar de media. ''allemaal opdonderen of ik zorg ervoor dat jullie nooit meer rechtop kunnen staan!'' riep hij geirriteerd naar de media.
Hij duwde een man met een camera de kamer uit.

"Dankje wel"zei bella.Die even naar zelman keek maar dan weer naar nikkie.
"Ik ben trouwens bella"zei ze terwijl ze haar vest aantrok

'Ik weet dat je hier al 2 maanden ligt. IK kwam hier elke week. Je lag in coma toen ik je hier opzocht'.
Hij zweeg en aaide het katje.

Nikkie keek lief naar Zelman "Dit hoef je niet te doen laat ze het in een krant zetten en op een journaal uitzenden of laat ze doen wat ze willen.
Ik wil alleen dat die man die mij dit aan heeft gedaan opgepakt word en levenslang krijgt dat heeft hij verdiend en dit heeft hij geloof ik bij meerdere meisjes gedaan die hebben het alleen niet overleefd." zei ze zacht en keek naar Zelman.
"Laat ze maar." zei ze glimlachend ze sloot haar ogen even ze was moe en had rust nodig.
De dokter die gepakt was door Zelman drukte op een knopje van de beveiliging "Sorry meneertje maar dit kan ik jouw niet laten doen u zal door de bewaking meegenomen worden en ze zullen ervoor zorgen dat je gekalmeerd word." zei de dokter.
De zuster knikte naar de dokter en de dokter ook weer terug.
De zuster had blijkbaar een prikje gepakt een verdoving ofso en had het Zelman gegeven.
"Weltrusten." zei ze nog en hielp Zelman liggen en even later kwam de beveiliging aangelopen om hem mee te nemen.
"Weltruste." zei Nikkie terug toen ze dacht dat de zuster het tegen haar had.
En langzaam viel ze in slaap.

Bella keek even rond en voelde zich heel klein.Ze was de jongste van de bende.ZE ging even op eeen stoel zitten die in de kamer stond en keek het tafereel aan.

Darwin zag dat Nikki sliep dus hij ging naast een ander meisje zitten. Volgens hem ongeveer zijn leeftijd.
'Hoi, ik ben Darwin', zei hij zachtjes.

Zelman keek kwaad naar de dokter. Ineens voelde hij zich slap vallen.
Hij werdt weg gedragen naar een kamer. Zelman werdt langzaam aan wakker. ''wat wat doe ik hier?!'' riep hij en stond met een ruk op.
De dokter kwam de kamer binnen. ''jij moet even kalmeren jongen'' zei de dokter rustig.
''Kalmeren ik!? donder op laat me naar m'n zusje gaan!'' riep hij kwaad.

"Ik ben Bella "zei ze.
Ze liep even naar de kamer van zelman.
"Ik weet je naam niet,maar word gewoon rustig en dokter sluit die kamer af voor de pers".
De dokter knikte en bella liep weer terug naar de kamer waar darwin stond.

Tove bleef even staan kijken naar de rest. "Ik ga een nieuwe cola halen..." zei ze en even later kwam ze de kamer van Zelman binnen met een cola in haar hand. "yo..." zei ze zacht en deed de deur achter zich dicht.

'Leuk je te ontmoeten Bella', reageerde hij. Hij pulkte aan zijn nagels.