Nieuw

Murtagh keek naar Zelman, hij grijnsde, hief zijn mes hoog op en rende op Zelman af. Toen hij een paar meter voor hem was sprong hij heel hoog de lucht in. Toen hij weer naar beneden kwam, hield hij zijn mes op Zelman gericht. Maar nét voordat hij Zelman raakte, verdween hij. Er bleef geen spoor van hem over. Er heerste een kille stilte.

Nikkie kwam snel achter haar broer aangerend ze had het helemaal niet zo bedoeld.
"Broer." riep ze verbaasd toen ze iemand voor hem met een mes nog in zijn handen zag verdwijnen.
"Broer wat is er gebeurd?" riep ze vragend toen ze op hem af kwam rennen.
Ze keek hem vragend aan met betraande ogen "Jij gaat toch niet ook dood he?" Vroeg ze wanhopig.

Zelman keek op toen hij Nikkie hoorde.
''dat ben ik niet van plan zusje..'' zei en kreunde even. Hij bleef moeizaam staan maar het bloed stroomde nog steeds.
Hij keek even omzich heen en daarna weer naar Nikkie.

"Ik haat je niet omdat je het verteld hebt het is juist goed alleen op het verkeerde moment." zei ze en keek hem lief aan.
Daarna keek ze naar de wond het was een stevige wond en er kwam veel bloed uit ze keek even om zich heen of er iets bruikbaars was tot ze iets had gevonden.
Snel liep ze eropaf het was een doekje die iemand blijkbaar achter had gelaten.
Ze pakte het op en doop het in het water ze kneep het uit en liep daarna terug naar Zelman.
"Leg dit erop en ga zitten." zei ze rustig en duwde het doekje zachtjes op de wond.
"Goed drukken broer" zei ze lief en keek of er ergens een stoel ofsoiets was waar hij op kon zitten.
Snel rende ze weg toen ze een krukje had gevonden blijkbaar van iemand die aan het vissen was geweest.
Ze pakte het snel op en liep terug naar Zelman "Ga daar maar op zitten ik bel de ambulance wel." zei ze met medeleven hoe zouden ze ooit een vampier kunnen ontdekken zo?
Ze pakte haar mobieltje uit haar zak en belde meteen het 112 nummer op.
Het duurde even voordat er opgenomen werd, maar uiteindelijk werd er opgenomen.

Zelman ging zitten en legde het natte doekje op zijn wond.
Toen zag hij dat Nikkie 112 wou gaan bellen. Hij pakte het mobieltje af en drukte het gesprek weg.
Hij keek naar haar en zuchtt diep.

"Wat is er niemand zou erachter kunnen komen." zei ze zacht ze vond het maar raar dat hij hem zomaar afpakte ze wou helpen.
"En geef nu mijn mobieltje terug." zei ze streng en keek hem vragend en met een pruillipje die je niet af zou kunnen wijzen aan.

Zelman keek haar scherp aan. ''niet bellen oke ze weten dat ik een vampier ben'' zei hij en snoof even.
Hij keek naar het pruilipje en grinnikte. Hij gaf het mobieltje terug.
Maar als ze zou gaan bellen zou hij het zo weer afpakken.

Nikkie keek naar het mobieltje wat ze weer terug kreeg ze keek in zijn blik ze grinnikte zelf ook mee "Bedankt." zei ze oprecht en keek hem aan.
Ze liep naar hem toe en duwde hem zachtjes op het krukje "ga zitten." zei ze met een glimlach.
Ze keek naar de wond en wist niet wat ze nu zou moeten doen.
Ze dacht diep na over EHBO lessen tot ze het weer wist.
Ze haalde het doekje eraf "Dit gaat pijn doen." zei ze.
Het doekje maakte ze eerst nog schoon en liep terug "Mond eerst nog even open." zei ze toen hij zijn mond open had duwde ze het doekje erin "Bijt daar maar op." zei ze terwijl ze langzaam en zacht het bebloede jasje langzaam uit deed en daarna zijn shirt eerst ver om de wond en daarna bij de wond.

Zelman keek vaag naar haar en opeens werdt er een doekje in zijn mond geduwt.
Hij keek strak naar Nikkie maar bleef daarna maar rustig zitten.
Hij kreunde even toen zijn shirt om zijn wond werdt gebonden.

(niet gebonden dombo weggehaald XD)
Nikkie trok het langzaam weg en gooide het shirt en zijn jasje weg "Nu rustig blijven zitten." zei ze met een lag en keek hem lief aan.
Ze ging zitten en keek naar haar mobieltje als ze niet zou bellen zou het zeker niet goed gaan.
Ze keek naar de nog steeds bloedende wond ze zuchte en keek naar zelmen die nog steeds het doekje in zijn mond had.
Snel pakte ze het uit zijn mond en maakte het weer schoon om het daarna op de wond te leggen.
"We moeten echt de ambulance bellen dit gaat niet goed zo." zei ze medelevend en hielp hem langzaam overeind.
"Wat boeit het dat je een vampier bent ze zijn het vast al wel vergeten en als ze je bloed testen en ze vinden het raar zeggen we gewoon dat je een bloedafwijking hebt broer het moet gewoon." zei ze en pakte haar mobieltje alvast.