Ino is nieuw

Ino liep naar de brug van de stad. Ze keek over de brug en zag de stad liggen.
Ze glimlachtte lichtjes. Dit zou haar nieuwe thuis worden. Ze had van de vampiers gehoord maar
ze was er niet bang voor. Ze was nog nooit ergens snel bang voor geweest. Rustig liep ze de brug op.
Ze keek even de rivier en bleef automatisch staan. Ze hoorde daarna gekrijs van meeuwen die boven haar vlogen smekend om eten.
Ino lachtte, ze opende haar tasje en pakte er een broodje uit. Ze brak een stukje van het broodje af en
gooide het omhoog. Een meeuw vloog over en ving het stukje brood. Ino keek er glimlachend naar en bleef
rustig een tijdje staan, kijkend naar de meeuwen.

Peta vloog wat rond.
Ze zag een meisje.
Even later kwam jirou eraan.
Hij zag het meisje en knikte.

Ino keek even naar de meeuwen en zag toen een arend. ''wauw..'' mompelde ze.
Toen merkte ze dat er nog iemand was. Ze bekeek de jongen even. Hij was groter en vast ook ouder.
Ze zuchtte even en knikte daarna kort terug. Daarna keek ze weer naar de arend.
Een briesje ging door de haren van Ino en ze glimlachtte lichtjes.

Peta vloog op jirou's schouder.
"Ze heet peta en ik jirou"zei hij vriendelijk.

Ino volgde de arend en keek verbaasd toen de arend van de man bleek te zijn.
''oke ik ben Ino, ik ben hier net aangekomen'' zei ze rustig en glimlachtte lichtjes.
''cool dat je een arend hebt zeg het zijn mooie beesten'' Zei Ino die nog vol
bewondering naar de arend op Jirou's schouder keek.

"Ja dat is waar,ik heb haar gevonden in een verlaten huis,en sindsdien is ze bij me"zei hij.
Jirou keek het meisje aan en vroeg zich wat af.
Zijn blik was emotieloos.

Ino keek van de arend naar Jirou. ''dan heb je wel geluk zeg'' zei ze en glimlachtte lichtjes.
Ze zag dat zijn blik emotieloos was maar dat maakte haar niet uit.
Ze keek even in het rond en floot daarna een bepaalde toon. Je hoorde een krijs en een buizerd kwam aangevlogen die rustig op de uigestrekte arm
van Ino ging zitten. Ze aaide de buizerd even en keek daarna weer naar Jirou en zijn arend.

Peta vloog naar de buizerd en fladderde naast het beest.
"mooi dier"zei hij

''bedankt, ik heb haar gevonden toen ze neer geschoten was door jagers, ik had haar gelukkig nog kunnen redden, ze heet Runo'' zei Ino zachtjes.
Ze keek naar Peta die naast Runo kwam vliegen. Runo keek met een scheef kopje
naar de arend en vloog van de arm van Ino af.
Runo vloog de lucht in en krijste een keer vrolijk naar Peta.
Ino keek ernaar en lachtte zachtjes.

Peta vloog achter hem na.
"Nou die komen goed overeen,en waarom ben jij naar dit stadje gekomen"zei hij

Ino keek nog even naar Runo en Peta. Daarna keek ze naar Jirou die iets aan haar vroeg.
''Ik ben hier naartoe gekomen omdat ik bij mijn oude thuis niet meer normaal kon leven'' zei Ino zachtjes en zuchtte diep.
Ze dacht even aan haar ouders die haar altijd sloegen of tegen haar schreeuwden.
Waarom ze het deden wist Ino niet eens, Ino deed nooit iets fout bij haar ouders maar toch werden ze kwaad.
Haar vader dronk alleen maar alcohol en was s'avonds laat thuis en haar moeder raakte snel geirriteerd of was gefrustreerd. Ino was nog jong maar ze wou er niet meer wonen.

"Ow dat spijt me"zei hij

''geeft niet hoor, ik had ook kunnen blijven maarja dat wou ik zelf niet'' zei Ino zachtjes.
Ze liep naar het tralische hek van de brug toe en ging erop zitten. Ze ondersteunde
haar hoofd met haar handen.
Ze keek naar de lucht die al een beetje roze/oranje kleurig werdt.

"Nou je bent misschien thuis weg ge gaan,maar hier heb je al zeker een vriend"zei hij

Ino staarde naar de lucht. Het was zo mooi om te zien. Toen hoorde ze Jirou.
Zei hij nou echt 'vriend'? Wou hij daar mee zeggen dat hij een vriend van haar was?
Ino glimlachtte toen. ''ja ik denk het ook'' zei ze vrolijk.

Hij knikte en wist dat ze hem aanvaarde.
Hij keek naar de vogels en glimlachte.

Ino keek even naar hem en keek daarna ook weer naar de vogels.
Ze lachtte zachtjes. Ze werdt er vrolijk van als ze Runo vrolijk zag.

Jirou voelde iets in zich iets wat hij al lang niet meer gevoeld had.
Hij keek naar ino en glimlachte

Ino keek naar de vogels en daarna naar Jirou. Ze zag hem glimlachen en glimlachtte vrolijk terug.
''Ik ben blij dat ik jou ontmoet heb hier, ik verwachtte niet meteen vrienden te krijgen'' zei Ino rustig.

"Het leven kan verassende wendingen krijgen"zei hij

''zeker weten'' zei Ino glimlachend. Ze sprong van het tralische hek af en keek weer even naar Peta en Runo.
Daarna keek ze weer lachend naar Jirou.

Je kon aan hem zien dat hij haar tof vond.
Hij was verliefd

''nou zullen we is wat gaan doen? kan je hier ook ergens zwemmen of wandelen ofzo?'' vroeg ze glimlachend.
Ze keek even naar Runo die nog steeds druk aan het spelen was met Peta.
Daarna keek ze weer naar Jirou en wachtte rustig op antwoord.

"We kunnen naar het bos gaan of ergens anders"zei hij.
Hij liep met haar weg.

Ino keek naar Jirou en knikte. ''kunnen we ook ergens gaan zwemmen een zee of meer ofzo?'' vroeg ze.
Ze keek naar hem en liep rustig met hem mee.