Nieuw

Murtagh liep de brug op. Hij zag er gehavend uit, hij had lang in de wildernis geleefd. Dit was de eerste keer in tijden dat hij weer bewoond gebied zag. Hij liep de brug op en ging even op de leuning hangen.

Zelman liep rustig over de brug heen. Hij zoals gewoonlijk een sigaret in zijn mond.
Hij nam de sigaret even uit zijn mond en blies rustig wat rook uit. Daarna stopte
hij de sigaret weer in zijn mond. Hij keek op en had het gevoel dat hij niet alleen was.
Hij zag verderop een jongen. Hij grijnsde lichtjes maar verbergde zijn tanden zo goed mogelijk.
Hij liep rustig op de jongen af.

Murtagh hoorde Zelman aankomen. Hij keek om en hij zag dat hij naar hem toe liep. "Hey, wie ben jij?" vroeg hij. Hij zag dat Zelman een sigaret in zijn mond had. Wat vind ik dat toch een ranzige gewoonte dacht hij.

Zelman snoof even en gooide de sigaret weg. Hij blies wat rook uit en kuchtte
droogjes.
''ik ben Zelman en jij?'' vroeg hij rustig. Hij hield zijn scherpe hoektanden verborgen.
Hij bekeek de jongen even hij zag er ouder uit dat hijzelf. En de jongen was zeker
geen vampier dat kon Zelman zo wel zien.

"Mijn vrienden noemen me Murtagh. Alleen zijn al mijn vrienden dood, dus daar heb ik niet zo veel meer aan." Murtagh glimlachte droog.
"Wat doe jij zo laat nog buiten de stad?" vroeg hij. "Het is midden in de nacht, weet je."

''ik heb zo'n mijn redenen maar ik kan het beter aan jou vragen'' zei Zelman kort.
Hij grijnsde vaagjes maar had zijn tanden nog steeds verborgen gehouden.

"ik slaap wanneer ik moe ben, en ben wakker als ik niet moe ben, nu ben ik niet moe. Ik loop overal een beetje rond. De laatste tijd heb ik vooral in de wildernis geleefd, het was niet veilig in de stad. Maar nu waarschijnlijk wel."

Zelman grijnsde lichtjes. die heeft dus nog niet van de vampieren gehoord
blijkbaar.. dacht Zelman.
''tja veilig.. soms wel soms niet he'' zei hij en glimlachtte vaagjes. Hij keek even naar
de rivier onder de brug.
Daarna keek hij weer rustig naar Murtagh.

Murtagh grijnsde. "Ik wed dat je niks weet van veilig en onveilig. De situatie waarin ik zat, was dus niet veilig. En dat is héél, héél zacht uigedrukt" Murtagh keek even naar de sterren, daarna keek hij weer serieus naar Zelman.
"Maar dat vertel ik je later nog wel eens..."

''zou best kunnen, ik weet niet wat jij hebt mee gemaakt maar verwacht hier niet dat je 100% veilig bent'' zei Zelman rustig.
''Als je wilt weten waarom niet, nou daar kom je nog wel achter'' zei Zelman en grijnsde lichtjes.
Zelman klonk niet altijd even serieus maar wat hij nu zij meende hij wel. Hij had zowiezo geen zin om te vertellen waarom niet anders ging Murtagh misschien een
vermoeden krijgen en misschien kwam hij er dan achter dat Zelman ook een vampier is.
Hij bekeek Murtagh even en keek daarna weer naar de rivier. desnoods zet ik mijn tanden nog in z'n nek.. dacht Zelman grijnsend maar hield zijn tanden nog verborgen.
Anders zag Murtagh ze en liep hij misschien meteen weg, tenzij hij enervander wapen had ofzo.

"Ik wil het weten, vertel het me. Het maakt me niet uit wat het is, als het dezelfde reden ben als dat ik gevlucht ben, dan kan ik beter maken dat ik weg kom. Zoniet, dan blijf ik hier lekker. Er is voor mij namelijk niets ergers. Al waren hier Vampiers en Weerwolven." Murtagh lachte hard. "Maar dat is natuurlijk hoogst onwaarschijnlijk. Iedereen weet dat die niet bestaan."

''weerwolven nee die zijn hier niet, ik zeg niet dat ze niet bestaan maar nee die zijn hier niet'' zei Zelman rustig.
Hij ging tegen het tralische hek van de brug aan staan en keek weer scherp naar Murtagh.
''maar Vampieren zijn een ander verhaal'' zei hij en grijnsde lichtjes. Je kon nu wel zijn tanden een beetje zien als je erop zou letten, maar ze waren nu ook weer niet heel erg zichtbaar.
Zelman stak nog een sigaret op en snoof even. Hij stopte de sigaret in zijn mond en keek even rustig in het rond.

Murtagh voelde dat er iets niet oké was. Zijn hand gleed langzaam, zodat Zelman het niet kon zien, naar het grote mes wat hij in zijn broek had gestoken. "Hoezo dan?" vroeg hij aarzelend. Hij zag dat Zelman grijnsde. Dit kan nooit goed zijn... dacht hij.
Hij keek rond of er niemand anders in de buurt was. Toen hij niemand zag hield hij Zelman weer strak in de gaten.

Zelman merkte dat Murtagh hem in de gaten hielde en grinnikte. ''wel je zult het vast niet geloven maar vampieren leven hier zeker weten dus wel'' zei Zelman rustig.
Of Murtagh het geloofde of niet boeide Zelman niet zoveel.

Murtagh pakte het handvat nog steviger vast. "Dat snap ik nu wel, maar ik weet niet of ik jou nog wel moet vertrouwen..." zei hij, nog steeds op zijn hoede.

Zelman grijnsde. ''je moet zelf weten of je me vertrouwd of niet maar ik ben een onvoorspelbaar type weetje'' zei hij rustig.
Hij draaide zich om en leunde met zijn armen op het tralische hek. Hij keek naar de stromende rivier onder de brug.
Hij stond daarna weer recht en keek met een licht uitdagende blik naar Murtagh.

"En juist daarom vertrouw ik je niet." zei Murtagh. Hij deed een paar stappen naar achteren, maar hij bleef Zelman in de gaten houden.

Zelman keek even omzich heen. Het was stil en er was niemand te zien. Gelukkig maar want als mensen zouden zien wat hij nu ging doen had hij een probleem. Naja
eigenlijk ook weer niet, Zelman liet zich nooit snel pakken ofzo. Hij keek weer naar
Murtagh en grijnsde. Zijn ogen begonnen ineens licht rood te gloeien en er verscheen vuur om hemzelf en Murtagh heen.

Murtagh schrok zich rot. "What the..." zei hij zacht. "WAT DOE JE!?" riep hij. "WIE BEN JE!? WAT BEN JE!?" De pupillen van Murtagh werden helemaal wijd. "LAAT ME HIER UIT!!!"

''misschien kun jezelf nagaan wat ik ben'' zei Zelman. Hij grijnsde breed maar ook
vals.
Zijn scherpe hoektanden waren nu echt goed zichtbaar.
Hij hield het vuur om hen heen.

"LAAT ME HIERUIT!" schreeuwde Murtagh hysterisch. Toen hij de hoektanden zag van Zelman, realiseerde hij het zich ineens. "Jij... Jij bent een vampier!" Hij trok zijn mes. Het lemmet was ongeveer dertig centimeter lang, en kon dodelijke wonden makkelijk toebrengen. "Een stap dichterbij, en ik snij je keel door..."

''probeer maar je komt nog geen stap bij me in de buurt zolang ik het vuur controlleer'' zei Zelman rustig.
Hij stuurde met zijn ogen het vuur dichter naar Murtagh toe en liet het om hem heen tollen.

"Dat was ik ook niet van plan!" riep Murtagh nog steeds, om boven het vuur uit te komen. Toen het vuur dichter naar hem toe kwam, zwaaide hij met zijn mes naar het vuur, om het weg te halen, maar zonder al te veel succes.

Zelman grijnsde vals. Zelman was meestal erg rustig en niet te opvallend met zijn vampier krachten.
Maar nu voelde hij een bepaalde kracht waardoor hij gewoon zin had om degene die er nu waren aan te vallen.
''je weet nu wat ik ben en je weet dus ook wat er kan gebeuren'' zei Zelman kalm.

"Dat weet ik zeker, en ik ga het niet laten gebeuren. Al kost het me m'n leven!" schreeuwde Murtagh. Hij begon het wel heel heet te krijgen met al dat vuur om hem heen.