Het gerucht klopt toch

Ino keek op toen Murtagh dat laatste zij. Ze raakte nu wel een beetje geirriteerd door Peyton.
''Ze moet nog een stap dichter bij komen en ik snij die keel van d'r open'' zei Ino kort en snoof even.
Daarna keek ze weer rustig naar de maan en sloot haar ogen even.

"Gelijk heb je." zei Murtagh "Je hebt haar gehoord!" riep hij naar Peyton. Murtagh draaide zich weer om en liep naar de rand van het dak.

Ino opende haar ogen. Ze keek even naar Murtagh en daarna weer naar de maan.
Terwijl ze naar de maan keek stond ze op en liep ook naar de rand van het dak toe.
Haar ogen glinsterde lichtjes. Ino haalde diep adem en glimlachtte lichtjes.
Ze was nu weer een beetje rustig aan het worden. Ze was blij dat ze hier gekomen was en dat ze niet meer bij haar ouders zat.

"Kom je mee, een stukje wandelen? Meisje (Murtagh weet haar naam nog niet) redt zich wel alleen." Murtagh sprong alvast van het dak af en kwam behendig neer. Hij keek omhoog en wenkte Ino.
"Kom je nog!?" riep hij.

''oke is goed'' zei ze. Ze keek even in de richting waar ze dacht dat Peyton zat.
Daarna sprong ze rustig van het dak af en kwam naast Murtagh op de grond terecht.

Murtagh begon te lopen, en Ino liep mee. Ze liepen samen langzaam naar het centrum van de stad. Er was bijna niemand op straat. Af en toe kwam er een auto of fietser langs, maar dat was het dan ook. Een paar winkels waren nog open, maar je zag de medewerkers bijna slapen op de toonbank. In enkele huizen brandde ook nog een paar lichten.

Ino keek droog naar de winkels en huizen. Het was best saai overal.
Ze gaapte kort en keek daarna even naar Murtagh. ''tis best saai hier'' zei ze zacht.
Ze liep naar een muurtje toe waar je fietsen tegen aan kon zetten en ging erop zitten.

"Ja, dat heb je in de nacht hè? Dan is iedereen aan het slapen." Murtagh sprong ook op het muurtje en ging naast haar zitten.

''jah'' zei Ino en snoof even. Ze keek even vanuit haar ooghoeken naar hem toen hij naast haar kwam zitten.
Daarna keek ze weer even om zich heen en ondersteunde haar hoofd met haar handen.

Murtagh keek even om zich heen. Achter hen was een grote bouwplaats waar ze kantoorflats aan het bouwen waren. Voor hen was een brede, lange winkelstraat. "Hoe lang ben jij hier eigenlijk al?" vroeg hij aan Ino.

''nog maar twee daagjes ofzo en jij?'' vroeg ze rustig. Ze keek even omzich heen,
daarna keek ze rustig naar Murtagh en wachtte op antwoord.

"Ook zoiets, iets langer nog, denk ik." zei Murtagh. (sorry, kan nix bedenken om mijn post langer te maken ><)

''oke'' zei ze en glimlachtte lichtjes. ''wel ik mag je wel, ik denk dat we best goeie vrienden kunnen worden'' zei ze rustig.
Ze sprong van het muurtje af en keek even in het rond. Het was midden in de nacht dus je kon nu echt niemand verwachten op straat.
Maar Ino had echt geen zin om te slapen nu. Ze dwaalde veel liever rond in de nacht.

"Ik vind jou ook wel aardig." zei Murtagh en hij glimlachte. Ineens hoorde hij een zware stem achter hem, een dikke man in bouwvakkerskleren kwam naar hen toe. "Hé! Wat mot dat daar? Dat is verboden terrein! Hup, waar wachten jullie nou op, wegwezen!"

Ino keek even naar hem toe hij dat zei en glimlachtte. Toen hoorde ze de zware stem.
Ze keek droog naar de man. '' punt 1 ik rot voor niemand op en punt 2 als je nou niet opflikkert snij ik je keel door en zorg ik ervoor dat je nooit meer recht staat'' zei Ino droog en snoof even.

"Rustig maar Ino, dit doe ik wel even." zei Murtagh. "Let maar niet op haar, ze is een beetje gek in haar hoofd." fluisterde hij tegen de man, maar wel expres zo hard dat Ino het kon horen zodat ze mee kon spelen. "Maar even ter zake, jij wilt dus wat wij weggaan omdat dit verboden terrein is?" "Ja! Ben je doof ofzo?" zei de man nors. "Nee, ik kan uitstekend horen, maar het boeit me niet dat dit verboden terrein is, ik kom overal waar ik wil, en laat me door niks of niemand tegenhouden." "En toch zou ik maar heel snel weggaan!" "Want? Anders ga je mijn moeder bellen ofzo? Ik ben echt niet bang voor je, hoe stoer je jezelf ook laat overkomen."

Ino keek verbaasd op toen hij dat zei. ''wat ik gek?! kijk naar jezelf ja'' zei ze scherp.
Ze ging nu helemaal flippen van irritatie. ''nou opflikkeren ja ik ben niet bang voor je dus als je wil vechten kom maar op!'' riep Ino geirriteerd naar de man.
Ze haalde haar twee messen tevoorschijn en stond ineens voor de man. En toen achter hem en toen weer voor hem.
''boe'' zei ze en keek de man strak aan.

Murtagh trok ook zijn mes en deed hetzelfde als Ino. De man keek bang naar Ino en hem. "W-w-w-wat zijn jullie?" zei hij, maar zo bang dat hij het bijna niet kon uitspreken. "Wij zijn vampiers."
"Maar vampiers horen niet te bestaan!"
"Maar ze bestaan wel..."
"Nee dat kan niet..." zei de man. Murtagh keek naar beneden, de man had in zijn broek geplast van angst. "Wat ben jij voor een angsthaas, straks ga je ook nog naar je mammie roepen, kleuter..."
De man rende gillend weg, en Murtagh en Ino bleven gierend van het lachen staan.

Ino keek droog naar de man. Ze keek daarna droog naar Murtagh.
Daarna barste ze in lachen uit. Ze stopte haar messen weg en lachtte nog steeds.
Ze had moeite om nog recht te blijven staan van het lachen.

Murtagh klapte helemaal dubbel, tussen het lachen door zei hij nog: "zo heeft het toch nog voordelen om een vampier te zijn!" maar daarna lachte hij gewoon net zo hard door.

''inderdaad'' zei Ino en lachtte. Na een tijdje goed gelachen te hebben werdt ze weer een beetje rustig.
Ze keek naar Murtagh en glimlachtte. ''we zijn een goed team'' zei ze en grijnsde lichtjes.

"You're absolutely right" zei Murtagh. Ino en hij deden een high five. "Die man deed het letterlijk in zijn broek van angst, en wij doen het bijna in onze broek van het lachen." zei Murtagh lachend.

''ja zo kan ik nog is wat lol beleven'' zei Ino lachend.
Ze keek even in het rond maar er was verder geen mens die toevallig over straat liep.
Daarna keek ze weer lachend naar Murtagh.

"And you're right again!" riep Murtagh.
Hij keek op zijn horloge, het was al half zes ('s nachts), was de nacht dan zo snel voorbij gegaan?
"We moeten zo maar eens gaan, het wordt al bijna licht."

''oke waar wou je heen gaan?'' vroeg Ino. Ze vondt het bestwel jammer dat de tijd zo snel was gegaan.
Maarja dat heb je als je lol maakt. Ze keek even in het rond. Waar zouden ze heen kunnen gaan?
Misschien naar het bos of strand of meer ofzo. Een plek waar overdag iniedergeval even geen mensen kwamen.
Ino deed mensen plagen namelijk veel liever s'avonds dan had je er de sfeer ook bij als vampier.