De nieuwe

Peyton liep wat rond.
Ze had gehoord dat er hier veel vampieren waren.
Maar ze geloofde het niet echt.
Haar broer was zogezegd als vamp geboren of geworden,ze wou hem graag weer zien.
Ze verveelde zich en vroeg zich af of er iemand zou zijn.

Zelman liep door de straten heen. Hij keek droog in het rond en snoof even. Hij pakte een sigaret en stak die in zijn mond. Zijn ogen gloeide even en een vlammetje verscheen zodat de sigaret brande. Hij grijnsde lichtjes en zag toen een meisje verderop. Ze was jonger dan hem dat kon hij zo zien. Naar zijn idee was het geen vampier. Hij grijnsde licht maar sloot zijn mond daarna weer anders waren zijn tanden zichtbaar. En zou ze misschien meteen weglopen.

Peyton draaide zich om.
Ze keek naar de jongen en zei "wie ben je.".Ze staarde de jongen aan maar kwam tot het besef dat dat onbeleefd was.
Toen keek ze naar de bomen verder op en wachte op een antwoord.

Zelman liep rustig naar haar toe en grijnsde lichtjes. Hij haalde de sigaret even uit zijn mond en bekeek het meisje. Hij wist nu zeker dat ze geen vampier was. ''De naam is Zelman'' zei hij kort. ''en die van jou?'' vroeg hij zo vriendelijk mogelijk. Normaal was hij niet zo maar misschien werdt dit wel zijn tweede slachttoffer dus die kans pakte hij graag. Hij stopte de sigaret weer in zijn mond en wachtte zo kalm mogelijk op antwoord.

"Peyton"zei ze vriendelijk terug.
Ze vond deze man best wel knap maar dat liet ze niet zien.Ze luisterde naar de wind die door haar haar vloog.

''kej aangenaam dan'' zei hij kort en snoof even. Hij haalde de sigaret weer even uit zijn mond en blaasde rustig wat rook uit. ''als ik jou was zou ik maar iets gaan zoeken voor de nacht je weet maar nooit wat hier rond dwaald'' zei hij kort. Hij leunde tegen de muur aan waarna hij de sigaret weer in zijn mond deed en even naar de lucht keek.

"Er dwalen hier vampieren rond,zoals mijn broer"zei ze.
Ze keek naar de grond en dacht waarom zeg ik dat nu misschien vertrouw ik hem te veel

Zelman keek grijnsend naar haar. Hij haalde zijn sigaret weer uit zijn mond. ''en wie is jou broer dan wel?'' vroeg hij rustig en blies weer wat rook uit. De sigaret was op en hij liet het op de grond vallen. Hij zette zijn voet er een keer op zo dat het leek dat hij hem zo uit kreeg maar in werkelijkheid deed Zelman het met zijn ogen. Hij kon immerst het vuur besturen dus hij kon het ook laten verdwijnen en komen.

"Ik heb hem een keer gezien,een naam niet gehoord"zei ze.Ze keek naar zelman.
Ze had zin om iets te doen met hem maar wat.En zou hij dat wel willen?Voelde ze wat voor hem?

''hmf okej als het Edward maar niet is'' zei Zelman kort en snoof. Straks was het Edward wel nou dan werdt het helemaal mooi want dan was z'n zusje ook nog hier. HIj keek even naar de gedoofde sigaret en daarna weer naar Peyton. Hij had er niet helemaal een goed gevoel bij hoe Peyton naar hem keek.

"Edward is het niet"zei ze.Ze wende haar blik af.Het was een beetje opvallend,maar nu stopte ze het weg."wil je wat gaan doen"vroeg ze vriendelijk.

''oke mooi zo'' antwoorde hij op eerste dat ze zei dat Edward haar broer niet was. Hij keek haar verbaasd aan toen ze vroeg of hij iets met haar wilde doen. Dat had hij nou nooit meegemaakt zelfs niet als mensen niet wisten dat hij een vampier was, dan nog vroeg niemand aan hem of hij iets wilde doen. ''eh oke wat wil je doen dan?'' vroeg hij kort.

"gewoon wandelen ofzo,elkaar leren kennen"zei ze vriendelijk.Ze liep even rond en maakte aanstalte om weg te gaan.Ze keek naar het pad en dan naar hem.

Zelman keek vaagjes naar haar. Hij wist even niet wat hij moest doen. Aan de andere kant als zij hem ging vertrouwen zou hij op het juiste moment kunnen toeslaan. Hij grijnsde breed bij die gedachten maar keek daarna weer normaal. ''kej waar wil je heen dan?'' vroeg hij kort en snoof. Hij pakte nog een sigaret en stak die aan toen ze niet keek. Ze mocht niet te weten komen dat hij het vuur kon sturen. Misschien zou ze dan ook heel snel gaan denken dat hij een vampier was en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Hij stond recht en keek even omzich heen.

"Kies jij maar"zei ze.ZE keek naar de maan haar ogen werden wat roder.Toen keek ze weer naar hem en wachte af wat hij zou zeggen.

''laten we dan maar naar het bos gaan ofzo'' zei hij kort en snoof even. Hij blaasde nog wat rook uit en hoeste even droog. Daarna stopte hij de sigaret weer in zijn mond en keek kort naar Peyton. HIj liep langs haar en liep richting het bos.

PEyton volgde haar adelaar volgde haar.Peyton zei tegen de adelaar "zoude de gruchten kloppen"Ze zette haar tocht voort.