Nieuwe bewoner???

Riku liep over de brug. Hij had een zwaard op zijn rug vastgemaakt. Voor het geval dat!
Riku zag dat de zon bijna onderging, mischien niet de juiste tijd om te reizen? Ging er door zijn hoofd maar die gedachte schudde hij snel weg. Hij hield wel van gevaar. Niet voor niets kwam hij hier heen... Nee, niet om te wonen. Hij wilde namelijk de krachten van de vampiers kennen, en ze voor zijn "wil" gebruiken. Maar dan zonder de zwaktes die de vampiers hadden, of tenminste gehoord hadden. Daarom zou gebeten worden slecht nieuws zijn, geen ramp maar verkomen is beter dan genezen. Riku had namelijk een theorie. Hij zou namelijk de krachten van vampiers overnemen als mens. Tenminste dat wat zijn bedoeling, of het mogelijk was wist hij niet! Maar het moest wel! Tenslotte waren het eigenlijk "dooie" mensen, dus waarom zou hij ze niet kunnen beheersen? Dat was ook de reden om hier te komen, om vampiers te onderzoeken/observeren. Er iets van te leren.... En het in zijn voordeel te gebruiken... Ja, Riku was iemand die streefde naar macht. Zijn grooste obsessie samen met rijkdom en kracht. De twee delen die leidde naar macht natuurlijk. Mischien kwam het door zijn vader! Die had hem dit alle geleerd... Daarom ruste hij nu ook in zijn graf, sinds hij Riku uit zijn testament schrapte zag Riku geen uitweg zijn vader te doden. Dom? Natuurlijk niet! Zijn moeder stierf enkele jaren geleden, de enigste in het testament stond was zijn zus...
Dat was de tweede reden, een reden die koste wat kost moest slagen. De ander kon falen maar deze niet. Hij moest zijn zus vinden, en zorgen dat zij de erfenis kreeg...
En wanneer ze deze kreeg moest hij de enige "geliefde" zijn. En zou hij haar doden... Want alleen zo kwam hij aan het fortuin van zijn vader!
En tja, zonder geld had men geen leven....
Die laaste gedachte maakte hem grijnsen. Het maanlicht streelde zijn ogen. Het was donker.... De tijd van vampiers. De poort van de stad naderde!

Yuuki liep weg bij het meer, ze had daar niks meer te zoeken eigenlijk moest ze naar school gaan maar ze vond het onzin om nog voor een uur naar de les te gaan.
hmm morgen beter dan maar he.
Langzaam liep ze richting de grote brug de enige toegang tot de stad voor mensen, ze zag een nieuw mens staan haar aandacht vestigde zich op hem.
'wie mag jij zijn?' vroeg ze vriendelijk, ze had haar tanden laten veranderen naar gewone tanden zodat ze een normaal schoolmeisje leek.

Riku keek het meisje aan. Hij vroeg zich af of zijn zwaard op zijn rug geen rare indruk zou maken, waarschijnlijk niet. Tenslotte was dit een "vampieren" stad. Ongewapend s'nachts overstraat lopen zou zelfmoord zijn, hoewel hij natuurlijk onderzoek had gedaan naar de stad. En tja, vampieren zijn en blijven een mythe. Mischien dat daarom dit meisje ongewapend over straat liep, zonder zorgen zo te zien... Of zou ze het kunnen zijn? Één van hun. Dan zou een ontmoeting met een vampier sneller zijn dan hij had gedacht, hij besloot zich geen vijandelijk houding te maken en zich vriendelijk voortestellen. Hij glimlachte, een glimlach die je onder de omstandigheden niet zou verwachten. Een glimlach die vertrouwen opriep, een veiliggevoel gaf. Hij sprak daarna voorzichtig, niet vanwege de zenuwen. Ow nee zeker niet. Hij had wel vertrouwen inzichzelf. Maar juist om te zorgen zijn woorden niet te hoeven te herhalen en ze zorgvuldig uittekiezen....
"Ik ben Riku Karasu."Zei hij waarna een kleine pauze volgde, precies genoeg om zelf verder te gaan zonder intevallen van het meisje."En wie is deze jonge dame?"Vroeg hij gevolgd met nog een zelfde glimlach terwijl zijn ogen het meisje onderzochte, maar terugkeerde op haar gezicht. Niet recht in de ogen want dat zou der onzeker kunnen maken, maar dichtgenoeg bij. Zou ze mischien zijn zusje zijn? Dan had hij al snel jackpot, maar gezien de weinige informatie moest hij maar even het tegendeel innemen... Iets wat hij niet graag deed.
Hij wachte op haar antwoord...

Yuuki keek de man vriendelijk aan en zei 'Aangenaam, mijn naam is Yuuki Cross wat doet u hier helemaal alleen? Vreemde lopen meestal niet s'avonds rond op straat.'
Ze bekeek de man van top tot teen, haar houding veranderde niet, ze wist weinig over hem dus kon ze ook niet weten wat hij hier te zoeken had.
En wat deed dat zwaard op zijn rug? was hij een vamp jager?
Als dat zo was dan was ze snel klaar met hem dan was hij binnen de kortste keren zijn zwaard kwijt.
Ze wachtte op antwoord en keek om zich heen en keek naar de rivier die onder de brug door stroomde en af en toe een stukje op de oever kwam.

"Ik ben ook geen vreemde meer..."Zei hij met een glimlach, een perfecte zin dacht hij. Mooi, en mistrieus en nu afmaken."U kent mij nu toch al?"
Hij keek rond, niks was veranderd. Niet dat hem dat verbaasde maar toch voelde hij zich gek."Ik wilde de stad bewonen, maar hellaas ben ik te laat."Zei hij daarna om zichzelf te verdedigen en tegelijk de waarheid te spreken. "De bedoeling was voor zonsondergang aantekomen, maar dat mislukte dus. Maar dat maakt denk ik niks uit."Ontwetenheid! Dacht Riku, een perfecte strategie. Zeker omdat een waarschuwing naar vampieren hem iets kon vertellen over het meisje, of juist geen.... Hij besloot daarna het zwaard te beantwoorden, mischien onverstandig maar mischien ook niet. Twijfel besloot hij wegte zwaaien en hij ging verder op zijn "charmante" manier.
"Het zwaard heb ik tegen het gevaarlijke wild in de bossen."Hij wijsde naar een paadje waar hij net vandaan kwam"Gelukkig niet hoeven te gebruiken, maar rovers en wild hoor je de laaste tijd steeds meer over...."Zei hij om te eindigen, tenslotte was het gewoonlijk vreemd een zwaard te zien dus was een verklaring op zijn plaats. Hij sloot of met een vriendelijk blik om haar te gerusttestellen...

Yuuki zei 'ja daar hebt u wel gelijk in u bent nu geen vreemde meer, voor mij.'
Ze zag dat hij de waarheid sprak hij was ontwetend, hmm misschien had ze hem anders in geschat.
Maar Yuuki moest op haar tellen passen want ze wist wat voor waarschuwingen er over vampieren rond ging over het land, en dat waren niet bepaald leuke waarschuwingen.
'Ohja het wild.' zei ze lachend 'die zijn echt heel gevaarlijk.' vervolgde ze.
In gedachte lachtte ze harder, dat wild kon haar geen kwaad doen.
'Maar als ik u was zou ik een onderkomen voor de nacht zoeken, er zijn vast wel kamers te huur tot u een vaste verblijf plaats hebt.' zei ze.
Ze keek hem vriendelijk aan en liet niks blijken van haar ware aard als vampier.

"Daar was ik inderdaat opzoek, ik heb geld genoeg. Dus de plaatselijke herberg zal wel een plekje voor mij reseveren."Zei hij en hij knikte vriendelijk als einde van zijn zin... "Maar weet u toevallig iets van die geruchte die hier de ronden doen? Iets over mytische wezens die zich bewegen in het donker..."Vroeg hij nieuwschierig. Mischien wist ze iets, mischien ook niet. In beide gevallen zou ze verdacht overkomen bedacht hij. Maar goed."Tenminste zoiets hoorde ik, waarschijnlijk onzin.'Zei hij daarna zodat het minder vreemd of juist helemaal niet vreemd overkwam. Tenslotte wie wilde die geruchte nou niet even checken? Waarschijnlijk zou een zwijger verdachter zijn dan een prater in deze stad....
Hij voelde de wind zijn haren bewegen. Net zoals de bomen en de zachte geluiden van de nacht... Hij wachte op haar antwoord, nieuwschierig, maar met een vriendelijke blik. Zou zei dan iets kunnen vertellen wat hem verder hielp? Beter vandaag beginnen dan morgen, toch? Haar gezicht bewoog, dus nu zou hij moeten opletten! Hij keek nog steeds vriendelijk maar achter zijn ogen zeer gespannen...

Yuuki zuchtte en zei 'ja dan moet u wel die ene met een houten dak nemen die is het beste de andere daar wil je nog niet in uiterste nood verblijven.'
Ze huiverde aan de gedachte dat ze wel eens in die herbergen was geweest het stonk daar en er waren geen wezens met lekker bloed.
'Uhh.. de geruchten? welke geruchten? ohja de geruchten over vampieren zei ze droog.
'Ach ja wat moet ik daar over zeggen, hmm tsja volgens mij zijn ze niet waar.' zei ze op normale toon en niets op haar gezicht verraden dat ze loog.
Ze gaapte even en deed alsof ze moe was en zei 'ik denk dat ik maar eens naar huis ga om te slapen. Welterusten meneer en succes met uw queste.'
Yuuki begon te lopen en zwaaide nog een keer vriendelijk naar hem.
Fijn er was een nieuwschierige in de stad gekomen dacht ze, ze moest op gaan passen met wat ze deed zolang hij er was en nog niet een van hun was geworden was.