Hoe zou het voelen?

''kom je moet nu mee anders gaat Mearl dood!'' riep hij en ademde onrustig.
Er ging vanalles door zijn hoofd en er zat niks goeds tussen.

Seraphine twijfelde even om er op te antwoorden, maar dan kijkt ze heel even naar
de hemel. Delphine hopelijk vind je mijn besluit niet erg. Vertelde Seraphine
naar de hemel toe, en ze kijkt dan even naar Cassandra. Ok, je kan me bijten
maar dan wil ik eerst weten of de ziekte echt weg zal gaan, en of ik geen pijn zal
lijden als je me bijt. Vroeg ze dan aan haar, en ze kijkt gewoon met een glimlach
naar Cassandra.

''Techniesch gezien klopt je hart niet meer, je bent dus 100% vrij van je ziekte. Ik zelf had een dodelijke ziekte net voor dat ik gebeten werd, en nu heb ik nergens last van'' Zei Cassa. Ze knikte even ongeduldig naar Kota.

seraphine kijkt even naar Kotarou, en dan naar Cassandra. Misschien is het best
dat je eerst de persoon gaat helpen die gewond is. Vertelde ze dan vriendelijk
tegen haar, en ze kijkt even naar Jirou.

''Als je even gedult hebt kom ik zo weer naar je terug'' Zei Cassa. Ze zette Kota op haar rug, veranderde in ee wolf en rende weg.

"Ik zei dat ik je zou helpen ,en dat deed ik"zei hij.
Hij keek naar zijn zus,hij hield zijn woord.
Maar nu werd ze vampier en hij was dan nog maar en krakkemiekig mensje

Is goed. Vertelde Seraphine vriendelijk, en ze blijft gewoon neerzitten op
de grond. Aangezien het was slecht ging met haar, en ze het niet liet merken aan
haar broer. Nee, ze wilde niet dat Jirou overbezorgd was om haar, en vooral omdat
ze nu niets over de pillen zegt.

Peta vloog op zijn schouder
"Wel veel geluk in de vampierwereld"zei hij met een zucht

Seraphine kijkt hem aan, en ze voelde zich even schuldig tegenover hem.
Het spijt me jirou, maar ik ken geen andere optie meer. Vertelde ze
dan met een schuldgevoel, en ook wel wat verdriet. Maargoed wat kon ze
anders doen? Er was niets meer voor haar over, en ze kon er al zeker niet
van genezen want er was geen hulpmiddel voor.

"Weet ik ook,maar toch smmige mensen dromen daarvan"zei hij.
Hij zelf ook en keek even op.

Seraphine stond op en ze wankelde even, waarna ze dan naar haar broer stapte.
Ze omhelsde hem even, en ze hield hem een lange tijd vast. Toch spijt het me,
en ik zal wel altijd in je buurt blijven dat beloof ik je. Vertelde ze tegen hem, en
ze sluit heel even haar ogen. Op een gegeven moment rilt ze even, want nu was het
tijdstip dat ze meestal haar pillen innam. Toch kon dat niet want ze had er geen meer,
en ook hoopte ze dat Jirou er niet achter zou komen.

"Wat is er zus"zei hij op een bezorgde toon
HIj keek zijn zus aan terwijl hij haar los liet

Seraphine kijkt hem aan als hij vraagt wat er is, en ze twijfelde heel even om te
antwoorden. Er is niets Jirou maak je geen zorgen. Antwoorde Seraphine
dan ookal was het meer een leugen, maar dat verbergt ze dan ook gewoon. Dit
alles om hem niet bezorgd te maken, maar toch diep vanbinnen wist ze dat het
slecht was om tegen hem te gaan liegen vooral over haar gezondheids toestand.

"ZEker,want ik heb niet graag dat iemand liegt,familie of niet"zei hij
Hij voelde natigheid en wachte af

Seraphine wist dat hij dat niet graag had, maar toch zou ze het niet zeggen. Nee,
want dan zou hij gewoon weg een beetje kwaad worden omdat ze haar pillen niet
eerder had gekocht, en nu was de apotheker gesloten. Maargoed ze wilde zelf ook
niet meer die pillen slikken, en ook dat zou ze niet vertellen. Er is echt niets
Jirou geloof me nou maar. Antwoorde Seraphine dan zachtjes tegen hem, en ze
ging dan tegen een boom zitten om daar tegen te leunen met haar rug.

"Als er iets is,zoek me op dat pillen ding boeit me niet"zei hij.
Hij was verwonderd .

Seraphine schrok even van zijn antwoord, en ze wist niet hoe te reageren. Dus besluit
ze om maar gewoon te zwijgen, en ze wend dan ook gewoon haar blik af. Haar ogen
sluit ze even kort, en ze wrijft wat over haar voorhoofd. Dit deed ze enkel onbewust, en
even merkte ze dat ze warm aanvoelde. Alleen dat negeerde ze gewoon, en dan denkt
ze heel even kort na. Het was beter dat ze loog, want het kon haar toch niet meer zoveel
schelen. Ze was allang ten dode opgeschreven, en het leven was voor haar niet meer
het ding waar ze om gaf. Enkel haar familie en die van Delphine waren degene waar ze
om gaf, en de rest kon haar niets schelen. Een zucht verlaat haar mond, en ze kijkt wat
naar de hemel.

Jirou had geen zin meer om te praten.
Hij nam een tekenblok uit zijn rugzak en tekende de maan.

Seraphine zucht even diep, en ze staat dan uiteindelijk op. Haar blik even op Jirou
gericht, maar dan stapt ze gewoon weg. Ookal werd ze met het uur zwakker het
kon haar niet meer schelen, en spijt had ze zeker niet om geen pillen meer te gaan
kopen. Nouja misschien wel een beetje tegenover Jirou, maar als hij zo deed dan
hoefde ze die pillen niet meer.

"Zus ik waak over je"zei hij nog.
Daarna stapte hij weg zijn been deed wat pijn maar ja.

Seraphine hoorde hem niet aangezien ze al iets verder van hem was, en ze kijkt dan even
naar de hemel. Het spijt me broer, maar het gaat niet met me. Mompelde ze tegen
zichzelf dan tegen een persoon, en ze ging een heel eind verderop neerzitten op de grond
tegen een boom. Haar ogen sluit ze weer, en ze dacht even wat na over zijn antwoord dat
hij daar net had gezegd. Alweer slaakte ze een diepe zucht, en het zat haar wel een beetje
dwars. Opeens zag ze even alles zwart voor haar ogen, en ze schud dan haar hoofd.