Naar het meer toe.

Kotarou kwam van de grote brug weg. Hij had nu teminste een iemand ontmoe en dat was Seraphina.
Hij liep rustig door de bossen. Hij had bestwel dorst en honger en zuchtte diep.
Hij zag in de verte opeens iets glinsteren en rende er nieuwschierig op af. Hij kwam op een open
plek en in het midden daarvan was een groot meer. Kotarou glimlachtte en liep naar het water toe.
Hij ging op zijn knieén bij de rand van het water zitten en maakte van zijn handen een kommetje.
Hij dronk wat water en stond daarna weer op. Hij keek in het rond maar had eigenlijk geen idee
waar hij nu was. Hij zuchtte diep en ging op een rots zitten bij het water.

Yuuki zat onder een boom en keek om zich heen opeens hoorde ze voetstapen.
Eerst schonk ze er niet veel aandacht aan maar opeens zag ze een jongentje bij het meer zitten.
Nieuwsgierig stond ze op en liep naar de jongen toe, haar tanden waren verborgen 'hoi, ik ben Yuuki en jij?' vroeg ze vriendelijk.

Kotarou keek op toen hij een stem hoorde. Hij keek naar het meisje.
Ze was duidelijk ouder dan hij. ''hey, ik ben Kotarou'' zei hij en glimlachtte.
Hij stond op en bekeek het meisje even. Zou zij ook een vampier zijn?
Hij verwachtte het niet snel maar je wist maar nooit.

Forest kwam opeens uit de bosjes en keek naar Yuuki. "Hoi Yuuki..." zei hij rustig en keek daarna naar Kotarou.

Yuuki glimlachtte de jongen was een mens dat zag ze meteen.
'aangenaam.' zei ze. 'hoe lang ben je al hier?' vroeg ze daarna.
Ze zag dat hij haar bekeek en grinnekte even.
Haar uiterlijk zat haar mee ze leek niet echt op een vampier uit kinder verhaaltjes.
Ze verschoot van kleur toen ze opeens een bekende stem achter zich hoorde 'hoi Forest.' zei ze.
Nu maar hopen dat hij niks zou zeggen over haar.

Forest keek naar Yuuki en wist wat ze dacht. Hij glimlachte even maar zweeg verder. Hijzelf was pas gebeten, maar zijn kraag verborg de beet.

''ik ben hier nog maar net'' antwoord kotarou rustig. Hij keek daarna naar de
jongen die erbij kwam. ''hey'' zei hij tegen Forest. Hij keek daarna weer even
naar Yuuki. De jongen en Yuuki kende elkaar blijkbaar al. Kotarou keek naar
de twee. Hun zouden vast ook wel over de vampieren gehoorde hebben.
Kotarou kreeg een raar gevoel van binnen. Hij vertrouwde het hier niet zo meer.
Hij had het gevoel dat de twee voor hem juist vampieren waren.

Forest keek naar Kotarou. "Ik bijt niet hoor..." zei hij rustig.

''oke'' zei Kotarou wat onzeker en ging weer op de rost zitten. Hij gooide een
steentje in het water en zuchtte. HIj hoopte dat hij hier wel wat vrienden
zou gaan krijgen. Maar hij had het meest alleen nog maar oudere mensen ontmoet.
Behalve Mearl dan die was ongeveer even oud als hij.

Forest keek naar Yuuki en daarna naar Kotarou. "En hoe is het met jou?" vroeg hij daarna omdat hij geen onderwerp wist.

Kotarou keek op van de vraag die de jongen stelde. ''eh het gaat wel..'' zei hij zacht.
Hij keek even naar het meer en zuchtte weer diep. Daarna keek hij weer naar de
jongen hij vertrouwde het nog steeds niet helemaal hier. ''en hoe gaat het met jou?'' vroeg hij maar.

"Zoals gewoonlijk, best wel goed..." zei Forest rustig terwijl hij tegen een boomstam ging zitten.

Yuuki zuchtte maar was blij dat Forest niks had gezegt over haar.
Ze had ook gemerkt dat Kotarou een beetje onzeker was en zich niet op zijn gemak voelde, ze besloot hem haar geheim gewoon te vertellen in de hoop dat hij haar zou leren vertrouwen en de andere kant van vampiers kon zien.
Langzaam ging ze naast hem zitten en staarde naar het water en zei 'weetje, ik ben een Elite Vampier, maar ik zeg er maar vast bij dat je niet bang hoeft te zijn dat ik je bijt dat doe ik alleen als jij er aan toe bent.'

Kotarou keek verbaasd op. Hij slikte even maar glimlachtte daarna onzeker.
''eh oke, ik had er al een beetje zo'n gevoel van.. is hij ook een vampier?'' vroeg
Kotarou en knikte naar Forest. Hij keek daarna weer naar Yuuki. Nu had hij
dus een vampier ontmoet. Hij had verwacht dat ze meteen haar tanden in
zijn nek zou zetten maar dat deed ze niet. HIj glimlachtte daarna niet zo onzeker
meer. Hij vondt het best leuk dat ze vampiers waren.

Yuuki grijnsde en zei 'hmm geloof het wel weet niet zeker was er niet bij dat hij gebeten is dus kan het niet met zekerheid zeggen.'
Ze zag dat hij zich meer op zijn gemak voelde ze was er blij mee.
Hmm, laat ik hem eens mijn tanden zien dacht ze en grinnekte zacht.
Haar hoektanden werden iets langer en scherper ze glimlachtte daarna werden ze weer normaal.
'zoals je ziet kan ik zelf weten hoe lang ze zijn.' zei ze.

Kotarou keek naar de tanden. ''wow cool'' zei hij en keek er glimlachend naar.
Daarna keek hij haar weer recht aan. ''ik vraag me af hoe het is om een
vampier te zijn'' zei hij en staarde voor zich uit. ''Mijn moeder zij altijd dat
ze gevaarlijk waren maar naar mijn idee is dat niet zo, jij bent dat ook niet''
zei hij en keek haar weer aan.

Yuuki grinnekte en zei 'maar de meeste zijn ook gevaarlijk, je mag nooit zomaar een vampier vertrouwen ik heb je mijn grootste geheim vertelt dus ben ik kwetsbaar tegen over jou daarmee wil ik laten zien dat je mij kunt vertrouwen.'
Ze deed Kotarou's haar door de war en glimlachtte, zelf had ze nooit jongere broertjes of zusjes gehad.

''oke..'' zei Kotarou en lachtte even toen Yuuki zijn haar door de war deed.
Hij keek daarna even omzich heen en zuchtte. Hij zou eigenlijk bestwel een
vampier willen zijn.

'waar zit je over te denken kleintje?' vroeg ze vriendelijk.
Ze drukte hem tegen zich aan en knuffelde hem alsof hij haar broertje was.
Pan kwam tevoorschijn uit het water en hoestte het water uit.
Yuuki grinnekte en zei 'waarom blijf je dan ook zo lang onder water?'
'dit is trouwens Pan mijn draakje.' zei ze tegen Kotarou.

Kotarou keek lachend naar Yuuki. Ze mocht dan wel een vampier zijn maar ze
was echt aardig. Toen hoorde hij een hoest en zag het draakje in het water.
Hij stond en rende naar de rand van het water toe en keek naar Pan. ''wauw
cool zeg'' zei hij en glimlachtte.

Yuuki lachtte om Pan's reactie, daarna had Pan alleen aandacht voor Kotarou.
'hij mag je wel.' zei ze tegen hem.
Ze liep naar het water toe en deed haar schoenen en sokken uit en deed haar benen in het water.
Langzaam zakte ze achterover en ging in het gras liggen en keek naar de lucht.

Kotarou lachtte om Pan en keek daarna even naar Yuuki. Hij glimlachtte en liet
zijn hand even door het water gaan. Ineens had hij een idee en lachtte zachtje.
Hij keek naar Yuuki en spetterde haar ineens nat met water. Hij lachtte vrolijk.

Yuuki keek een beetje verbouwereert toen ze nat gespetterd werdt dat had nog nooit iemand gedaan bij haar.
Haar broer had nooit veel aandacht besteed aan haar.
'waar zat je net eigenlijk overna te denken?' vroeg ze en glimlachtte naar hem.

Kotarou's gezicht betrok weer even toen ze dat vroeg. ''Ik eh dacht eraan hoe het
zou zijn als vampier en of ik dat wel kon worden enzo..'' zei hij zachtje en zuchtte
even. Misschien zou Yuuki dat wel raar vinden als hij dat dacht. Zij was tenslotte
een elite vampier dus zij was haar hele leven al een vampier.

Yuuki keek nog steeds naar de lucht.
'hmm dat kan ja, ik heb ook wel eens gedacht over hoe het was om een mens te zijn in plaats van een vampier.' zei ze.
Ze keek opzij naar hem en zei 'en hoe lijkt het je om een vampier te zijn?'
Ze wilde hem niet bijten en hoopten ook niet dat hij dat zou denken maar ze wilde wel weten hoe hij over het vampier zijn dacht.