Gebeten ziijn

Yuuki keek hem een beetje zuur aan en zei 'ik val je toch ook niet aan? en wie zegt er dat ik dat wilde doen?'
Ze legde haar hand op haar hart en zei 'ik beloof dat ik je nu niet zal aanvallen, anders had ik Edward wel zijn gang laten gaan denk je niet? Maar als je toch nog een vampier wilt worden dan kan je dat altijd nog zeggen tegen me natuurlijk.'

"Dat zal niet rap gebeuren..." zei forest zacht.

Edward keek hun aan.
Hij ging maar weg hij werd toch maar afgekraakt

Zelman keek Edward na en grijnsde. ''en die is weg'' zei hij kort.
Daarna keek hij naar Yuuki en Forest. Hij snoof even hij begon zich te vervelen.

Yuuki keek Forest aan en zei 'dan zal ik rekening daar mee houden mijn beste Forest, je hebt mijn woord als Elite vamppie.'
Ze glimlachtte naar hem.

"En hoe weet iemand dat elite-vampiers werkelijk te vertrouwen zijn?" vroeg Forest die Zelman in de gaten hield.

Yuuki keek even naar Zelman en grinnekte 'gedraag je alsjeblieft, ik heb hem net gezegt dat hem nog niks gaat gebeuren.'
Ze keek naar de maan en sterren die weerspiegeld werden in het water, hmm eigenlijk had ze naar school gemoeten.
Nahja boeiend ook dan kreeg ze miss eens een keer strafwerk ofzo.

Forest keek naar Zelman en daarna naar Yuuki. "Ik snap jullie niet..." zei hij hoofdschuddend.

''hé ik ben een vampier '' zei hij en grijnsde lichtjes. HIj keek daarna even omzich heen.
''ik verveel me gewoon'' zei hij kort. Zijn ogen gloeide even en een boom vloog in brand.
Het was een wonder dat de rest niet in brand vloog.

Forest keek naar Zelman. "Goed dat ik bij een meer ben..." zuchte hij.

Zelman keek droog naar hem. Hij keek daarna naar de brandende boom en het vuur verdween ineens.
Zelman kon het vuur heen sturen waar hij wou. Hij kon het ergens laten verschijnen en ook weer verdwijnen en dat hoefde hij alleen maar met zijn ogen te doen.

"Je gaat die vlammen toch niet op mij africhten he?" vroeg Forest met opgetrokken wenkbrauw.

''waarom zou ik? ik bijt je nog liever in je nek dan dat ik dat vuur op je afstuur'' zei hij kort en snoof.
Hij ging op een rots zitten bij het meer en gooide een steentje weg.
Hij moest iets te doen hebben maar had geen idee wat hij nu zou kunnen doen.

Forest keek naar Zelman en Yuuki. Hij pakte daarna een steentje en gooide die in het water.

Zelman stond op en keek naar Yuuki en Forest.
''ik ga maar weer ik zie jullie nog wel is'' zei hij kort en verdween tussen de bomen.

forest keek Zelman na en keek daarna weer naar het meer. hij ging zitten en gooide nog een steentje in het water.

Claudia kwam aangelopen, ze had zoals altijd ijsblauwe ogen, die in de nacht gloeide.
Waarom niemand dit had opgemerkt? Dat was voor haarzelf ook een groot raadsel.
Ze liep naar Forest toe, was hij een vampier of niet? "Hallo" zei ze zo vriendelijk mogelijk en ging naast hem zitten.

Mearl kwam naar een groepje vampiers toe gefietst ze wist niet of iedereen een vampier was maar dat zou later wel komen. "hoi." zei ze kil.
Ze keek droog om zich heen "is er nog wat gebeurd?" vervolgde ze snel de wond in haar nek die brande nog ze keek naar het meer en bewoog met haar handen.
Het water bewoog wat ze moest moeite doen ze had het nog niet echt onder de knie.
Langzaam stuurde ze het naar de wond in haar nek.
Een paar keer viel het water neer en moest ze weer overnieuw beginnen tot het eindelijk gelukt was bleef ze proberen.
Ze gooide haar fiets om en ging liggen kijkend naar de maan die al bijna onder ging ze moesten dus snel onderdak vinden voordat ze in rook op zouden gaan.

Claudia keek langzaam om naar Mearl en zei "hoi".
Ze zuchtte en zei "het spijt me, ik kom hier ook pas net aan".
Claudia keek naar de kuntsten van Mearl, het werd meteen duidelijk dat zei al een vampier was.

"Wat kijk je?'' ze keek langzaam naar claudia die naar haar staarde ze miste haar huisdier ze had hem allang niet meer gezien.
ze slaakte een diepe zucht en wachte op antwoord.

Twee ogen lichtte op, ze waren geel, haast goudkleurig kon je zeggen. Een rollende miauw kwam eruit. "Luna!"riep Claudia blij, waarna de kat naar haar toe kwam en Claudia begon te likken. "Wat doe je hier zo 's nacht en alleen?"vroeg ze terwijl ze haar aaide.

Mearl keek naar de kat met de goudkleurige ogen ze keek er lief naar ze wou dat haar huisdier er ook was dan kon ze op haar boven in de hemel vliegen met de wind in haar gezicht haar lange haren die dan wapperen ze mist dat enorm.
"mooi beestje hoor." zei ze lief en liep naar het beestje toe en aaide het katje een paar keer.

"Bedankt, ze hete Luna"zei ze met haar blik gericht op de pikzwarte kat die stond te miauwen terwijl Claudia en Mearl haar aaide. Luna liep richting het meertje en dronk er iets uit.

"oke ook een mooie naam." zei ze met een klein glimlachje op haar gezicht.
"ik wou dat mijn huisdier hier nu was." zei ze zo zacht het maar kon wachtend op haar huisdier die er zometeen mischien aan zou komen.
Kom nou pearl ik wacht dacht ze kort.
Pearl en zij die praatte altijd met hun gedachten eerst was het heel verwarrend maar later wende het.

Claudia keek haar begrijpend aan en zei "ze komt heus wel, maak je geen zorgen". Ze keek naar Luna die spinnend naar hun toe kwam gelopen en op de schoor van Mearl ging zitten.