Huisje van Nikkie en Xenia.

Nikkie kwam langzaam aangelopen ze had een huisje gevonden het was mooi en ook best wel groot.
Gelukkig hadden de mensen die hier hadden gewoond de prijs naar beneden gehaald voor haar omdat ze medeleven hadden.
Ze knikte kort en liep daarna met Xenia en de tas in haar handen het huisje in.
Ze had het al betaald en huur hoefde ze niet te betalen ze was er best wel blij mee en vooral toen ze zag dat de oude bewoners blijkbaar veel medeleven hadden.
Ze hadden dus kinder spulletjes gekocht en een hele nieuwe bang.
Ontroerd keek Nikkie naar het mooie huisje.
Van binnen zag het er niet eens zo gammel uit alles was mooi en niks hoefde veranderd te worden voor haar.
De keuken zag er ook al zo mooi uit ze hadden dus grotendeels spullen voor haar gekocht of laten staan.
Ze hoefde het eigenlijk niet ze kende die mensen niet, maar ze kon het ook niet afwijzen.
Ze zou ooit als ze het geld had teminste naar die mensen op zoek gaan en wat geld terug geven dat beloofde ze zichzelf.
Langzaam liep ze de woonkamer in het was niet al te groot en ook weer niet al te klein ze had privicy en daar was ze blij mee.
Ze legde Xenia in een commode kon ze ook nog is wat zien van hun nieuwe thuis.
Ze gaf Xenia een kusje en wenste haar weltrusten.
Langzaam liep ze naar boven om daar de kamers nog is een keertje te bekijken.
En wat ze al dacht was waar een kamer was omgetovert tot een baby kamertje met allemaal spulletjes erin.
Er was ook een gloednieuwe badkamer met een wc een bad en een wastafel het was zo mooi.
De tranen sprongen langzaam in haar ogen.
Daarna liep ze naar haar kamer toe ze schrok nu echt het was een enorme kamer geworden ze dacht het al wel aan de kleiner geworden badkamertje te zien.
Het was zo ruim zoveel licht het schitterde er helemaal ze had een waterbed dat had ze anders nooit kunnen betalen ze had een kast met spikspinternieuwe kleren erin.
Snel liep ze naar de Xenia's kamer en wat ze al had verwacht in haar klerenkastje zaten ook hele schatige kleertjes voor bijna heel haar kleutertijd.
De glimlach werd groter toen ze weer naar haar eigen kamer toe ging ze zag een briefje op het nachtkastje liggen en ze liep er langzaam op af.
Er stond wat op Alsjeblieft een nieuw huis met nieuwe spullen.
Toen we jou zagen en het kleintje en toen we wisten dat jij diegene was die dat alles had ondergaan hadden we de prijs al lager voor je gemaakt.
Ik weet dat het moeilijk is om als tiener al een kind te hebben. Nikkie stopte even met lezen ze zag naast die zin een klein nat plekje zitten het was blijkbaar een herrinering van de vorige bewoner.
Ik ga daar maar niet veder op in.
Je ziet het goed alles is nieuw ingericht dat is een cadoutje voor jouw omdat je het al zo moeilijk heb gehad.
Veel plezier in je nieuwe thuis en als je me nodig hebt bel dan :0348-430079.
Ik zal met plezier op je kleine meidje willen oppassen en nog eens veel plezier.
Ze stopte met lezen en liep naar beneden toe.
Ze pakte Xenia op en bracht haar naar haar nieuwe kamertje en legde haar in haar bedje.
"Hier meis ga maar even slapen het is al laat." zei ze zacht en liep naar haar eigen kamer.
Ze deed de gordijnen dicht ze merkte dat het al donker was ze glimlachte kort en viel eventjes later in slaap op haar ontspannende waterbed.

Xenia werd wakker.
Ze ging rechtzitten en keek de slapende nikkie aan.
Ze duwde tegen haar bedje en dat viel omver.Het klonk als een luide BONK.
Xenia kroop naar de deur ze wilde praten maar ze was veel te jong.

(Je kan mij niet zien ik zit in een andere kamer )
Nikkie schrok wakker van een bonk blijkbaar iets dat omviel.
Snel snelde ze uit haar bed naar de slaapkamer van Xenia.
Snel trok ze de deur open en merkte dat Xenia uit het bedje was gekropen.
"Jij groeit erg snel meiske, maar je moet nu gaan slapen het is nog laat." zei ze en knipoogde naar Xenia.
Ze zette het bedje recht en legde Xenia weer in het bedje.
"En jij gaat nu wel effies slaapie done toch?" zei ze lief terwijl ze Xenia in stopte.

Maar xenia wilde net slapen.
Ze wilde spelen met haar mama en ooit misschien papa.
Maar ze viel in slaap.
Ze droomde dat jirou in het zieken huis lag omdat hij zijn wolf wou redden en zijn zus seaphine had hem binnengebracht.
Maar dat was geen droom maar een visioen.

(oe nu ben je nog specialer en ik ben de moeder XD)
Nikkie voelde dat er iets niet goed was.
Ze raakte Xenia nog eventjes aan toen Xenia inmiddels lag te slapen.
Ze schrok van iets wat ze in een seconde voorbij had zien komen.
Geschokt keek ze naar Xenia ze moest naar dat ziekenhuis toe en wel snel ze wou hem niet verliezen niet nu ze iets met hem wil beginnen.
Niet nu ze nog vrienden zijn.
Snel liet ze Xenia liggen ze wist neit wat ze moest doen tot ze Plukje voorbij zag komen helemaal onwetend dat zij daar waren.
"Plukje." riep ze blij en aaide het kleine pluizebolletje.
Ze liep naar haar slaapkamer en de luxe telefoon.
Ze belde de vorige eigenaar die er al meteen aan kwam.
En even later belde ze aan Nikkie snelde naar de voordeur en zei in het kort waar alles lag, maar de vorrige eigenaar wist dat natuurlijk al wel omdat ze alles zelf neer had gezet.
"Ik moet nu gaan." zei Nikkie snel en rende weg.

Xenia was nu bij een andere meneer.
Ze wist niet waar mama was.
Maar de deur stond nog open en xenia kroop naar buiten.

Nikkie kwam een tijdje later terug ze snikte kort en keek om zich heen.
De deur was dicht ze zuchtte ze was bang dat ze hem open had laten staan.
Ze deed de sleutel in het slot en liep naar binnen.
Ze keek naar de meneer en knikte dat hij weg mocht gaan.
De man knikte terug en ging weg met nog een afschijd te nemen.
Nikkie liep meteen naar boven en keek om zich heen geen Xenia ze raakte kort in paniek en keek in alle kamers.
Ze wist meteen dat dit niet goed was Xenia zou blijkbaar het huis uit zijn gevlucht.
Maar hoe zou Xenia de trap af kunnen gaan?
Ze schudde haar hoofd en dacht er niet diep bij na tot ze bij een vraag kwam.
Waarom had de man het niet gemerkt.
Zo vlug ze kon rende ze weg en deed dit keer de deur wel dicht.




(Euhm je kan niet zomaar naar buiten gaan eignelijk, want je slaapt op de tweede verdieping ik zal wel is een plategrond maken en hem laten zien.
Dus hoe het huis eruit ziet)