Seraphine zat rustig op een afgelegen plek aan het strand, waar er rotsen waren.
Hier kon ze goed nadenken over vanalles, en ze kijkt dan heel even naar de hemel.
Daar waar Peta, Delphine en haar familie zich bevond, en ze glimlacht even heel
kort. Toch was er iets wat haar de hele tijd dwars zat, en ze had er nog nooit met
iemand over gepraat. Het feit was dat degene die de familie hadden vermoord, haar
iets vreselijks had aangedaan. Het ergste was dat deze nog leven, en dat ze er alles
aan doen om de vampieren uit te roeien. Toch hoopt ze niet dat ze ooit naar hier
zullen komen, en iedereen hier zouden uitmoorden. Ooit misschien zal ze het aan
degene vertellen waar ze zielsveel van houd, maar daar is ze nog niet zeker van.