Wandelen

Seraphine liep rustig rond door de straten van de stad, en ze merkte de zon nu pas op.
Niet dat het haar kon schelen ofzo, maar toch was de zon wel iets fijns. Haar ogen had
ze heel even op de donkere steegjes gericht, maar dan liep ze gewoon weer verder.
Zoekend naar een slaapplaats om de nacht door te brengen, en ja hoor ze vond al een
hotel naar haar zin. Rustig liep ze het hotel in, en ze word al meteen begroet door de
mensen die er werken. Ze glimlacht heel even, en ze stapt kalm naar de balie. Is
er nog een kamer vrij? Vroeg ze aan de persoon achter de balie, en deze knikte
kort 'ja'. Een glimlach siert weer om haar lippen, en ze krijgt een sleutel van de kamer.

Ook kwam er iemand haar koffers nemen, om zo naar de kamer te leiden. Het was hier
wel mooi vond ze, en ze was al blij dat ze ergens binnen kon slapen. Rustig werd ze naar
de kamer gebracht, en ze stapte de kamer in. Het was er groot en je had er alles erop en
eraan, wat wel vaak interessant is. Rustig gaf ze een fooi aan de persoon, en deze liep
dan gewoon weer weg. Het eerste wat Seraphine doet is alles uitpakken, en daarna naar
de badkamer gaan om een warme douche te nemen. Rustig gaat ze zich douche nadat ze
haar kleren had uitgedaan natuurlijk.

Een paar uur later stapt ze de douche gewoon weer uit, en ze gaat andere kleding nemen
om aan te doen. Even doorzoekt ze de kast, en algauw heeft ze hetgeen gevonden wat ze
wilde aandoen. Rustig nam ze dan de sleutel en ze stapt de kamer uit, waarna ze de deur
goed opslot doet. Haar ogen had ze even op de vloer gericht, en zo liep ze dan het hotel uit
om ergens iets te gaan eten. Haar ogen glijden over de omgeving, en ze wandelt dan rustig
weer verder.

Jirou was aan het wandelen .
Hij herkende het meisje eerst niet.
Toen botste hij tegen haar en zei "sorry."

Seraphine kijkt even op als Jirou tegen haar opbotst, en ze glimlacht gewoon even.
Geeft niet Jirou. Vertelde Seraphine met een glimlach, en ze kijkt dan wat om
haar heen. Haar ogen sluit ze even kort, maar algauw doet ze deze weer open. Haar
blik weer op Jirou gericht, en ze kijkt hem rustig aan. Toch probeerde ze haar maag
even te negeren, om dan zo haar aandacht op hem te behouden

"WAcht heb je honger"zei hij.
Hij pakte even een appel uit een bak en gaf die aan haar.
Hij glimlachte wat en keek haar dan weer aan.

Seraphine haar blik was even verbaasd toen hij plots een appel gaf, en ze glimlacht
dan vriendelijk naar hem. Dankje. Vertelde ze dan rustig terwijl ze een hapje
van de appel nam. Toch vroeg ze zich wel iets af, en ze kijkt hem even in de ogen
aan. Ken ik hem van ergens? Waarom komt hij mij een beetje bekend voor of is
dit nou een droom? Dacht Seraphine even bij zichzelf, en ze schud dan even het
hoofd.

"Wat is er"zei hij.
Diezelfde vragen speelde door zijn hoofd.
Er viel wa haar over zijn gezicht .

Seraphine kijkt hem aan bij het horen van zijn vraag, en ze glimlacht heel even.
Er is niets hoor. Zat gewoon even ergens aan te denken. Vertelde ze dan
maar kalmpjes, en ze nam weer een hap van haar appel. Het kwam haar niet echt
te binnen van waar ze hem juist kende, en waarom ze hem kende. Vroeger had ze
wel een broer of zus, maar die heeft ze nooit gekent. Beter gezegt nooit willen
kennen, aangezien ze toch meer met de vampier familie weg was.

"Ben je niet men ..."zei hij.
Alles kwam terug dit was zijn zus.
Ze was veranderd en herkende ze no amper.

Seraphine kijkt hem even raar aan, en ze is ook wel een beetje verbaasd. Wat
wilde je zeggen? Vroeg Seraphine dan maar, en ze kijkt dan weer om haar
heen. Dit deed ze dan om een bankje te vinden, en toch blijft ze staan terwijl ze
van de appel eet. Alleen wist ze even niet meer wat ze moest denken, en ook ze
was vroeger van huis weggegaan omwille van haar goede vrienden die uitgeroeid
waren.

"Dat kan niet,het kan niet"zei hij.
Hij keek haar aan en dacht na.

Euh wat kan niet? Vroeg Seraphine dan stom verbaasd, en ze kijkt
hem dan ook vol verbazing aan. Aangezien ze het nog niet echt doorhad,
en al zeker geen idee had wat hij voor haar betekende. Maargoed dan nam
ze een laatste hap van de appel, en ze smeet deze in een prullenbak. Haar
ogen gericht op die van Jirou, en ze bleef gewoon haar blik zo behouden.

"Je bent men zus"zei hij.
Hij was verbaasd dat ze hier was.
Hij keek haar vriendelijk aan zijn blik moest ze herkennen.

Seraphine viel bijna achterover, en ze kijkt hem ongelovig aan. Maar ik heb mijn
broer noch mijn zus als ik die heb nooit echt gekend. vertelde Seraphine dan
zacht tegen hem, en ze schraapte heel even haar keel. Even wist ze niet wat ze ervan
kon zeggen, en het leek wel of ze een beetje in shock was. Algauw herstelde ze zich
terwijl ze hem rustig aan kijkt, en toch bekijkt ze hem heel even.

"Luister een broer heb ik nog dat weet ik,maar jij bent mijn zus echt waar"zei hij.
Hij floot even op ijn vingers en peta kwam aanvliegen.
Ze lande op zijn schouder en hij zei "ken je peta nog"

Seraphine kijkt hem aan, en dan merkt ze plots de arend op. Gosh die had ze wel
al een keertje gezien, en ze glimlacht dan heel even. Ja maar wel wat vaag
want ik was meer bij de vampieren familie hé. Dat weet je toch nog hoop ik? Ik
bedoel heb je Delphine eigenlijk wel gekend? Vroeg Seraphine dan even met
een kleine glimlach, en toch was ze niet zeker of hij haar gekend had.

"Delphine heb ik gekend,en jij was veel bij hun,en ik hong er zo tussen maar was een groot deel bij de vampieren"zei hij.Hij keek naar zijn zus ,ze was het echt.

Seraphine knikte even kort, en dan glimlacht ze zacht naar hem. Rustig omhelst
ze hem heel even, en ze laat hem een tijdje niet los. Ik had echt nooit gedacht
je hier tegen te komen, en sorry als ik zo opeens van huis ging, maar ik moest
gewoon het verdriet verwerken van de vampierenfamilie. Vertelde ze dan zacht
tegen hem, en ze liet hem na een tijdje los. Rustig nam ze haar flesje water, en het
doosje met de pillen. Mijn hart verslechtert met de dag, en mijn voorraad pillen
+ voorschriften geraken steeds meer op. Voegde ze er nog aan toe, en ze kijkt
hem rustig aan in de ogen.

"Ik kan je wel even er met helpen"zei hij.
Er konden een paar dingen worden gedaan of ze kon vampier worden of hij moest haar medicijnen mee betalen.

Seraphine kijkt hem even aan, en ze glimlacht dan heel even. Wat heb je dan in
gedachten? Vroeg Seraphine zachtjes terwijl ze dan haar pillen innam, en hem
ook gewoon kalmpjes aankijkt. Toch was ze benieuwd met hoe hij haar wilde helpen,
en ze bergt het flesje water + haar pillendoosje weer op in haar handtas.

"Je kan je laten bijten of ik help je met je medicijnen te betalen"zei hij.
Hij keek zijn zus aan en wachte af.

Seraphine kijkt hem even verbaasd aan, maar dan denkt ze heel even na. Je
hoeft heus niet te betalen voor mijn medicijnen, straks heb jij geen geld meer
over. Je weet dat ik me niet zomaar laat bijten door een vampier Vertelde ze
hem dan met een glimlach, en ze legt even haar hand op zijn wang. Haar blik
was zachtaardig en ook erg vriendelijk, maar dat was altijd zo geweest bij haar
bloedeigen familie.

"Zus ik kom er wel door,maar wat je ook wil ik help je zo ben ik nu"zei hij.
Hij keek haar met zijn vriendelijke blik aan en je zag zo dat hij dit meende.

Seraphine kijkt haar broer ongelovig aan, en ze gaf hem een speels duwtje. Je bent
echt ongelovig Jirou, maar toch ben ik wel blij dat je me wilt helpen. Vertelde ze hem
dan met een glimlach, waarna ze dan heel even om haar heen kijkt. Toch zou ze nu bij
Jirou blijven, aangezien ze zijn hulp wel zou kunnen gebruiken. Ook kan hij haar er dan
altijd aan herinneren dat ze haar medicijnen moet innemen, aangezien ze dat wel eens
een paar keer vergeten had.

Hij keek naar zijn zus.
Hij nam een sigaret en stak die op.

Seraphine kijkt hem gewoon kalmpjes aan, en ze kijkt dan even naar zijn sigaret. Om
eerlijk te zijn rook zij stiekem eens een sigaretje, en toch wist ze dat het slecht was
voor haar hart. Opeens uit het niets nam ze Jirou zijn sigaret uit zijn handen, en ze nam
er een hijs van. Dan kijkt ze hem onschuldig aan, en weigerde de sigaret weer terug te
geven. Ok, het was dodelijk voor haar, maar dat kon haar op sommige momenten niets
schelen. Haar leven was toch al ten einde, en het kon niet lang duren voordat ze zou
sterven. Ookal wilde ze nog zoveel doen, of zoveel vragen aan de vampieren toch wist ze
dat het op een dag gedaan zou zijn met haar.