Op het mistige kerkhof.

Zelman kwam van het meer vandaan. Hij liep rustig door de stad en na een tijdje kwam hij aan de andere kant van de stad. Hij liep naar een ijzere poort en bleef er even voor staan. Hij keek ernaar en sloot zijn ogen daarna weer. De poort ging open en Zelman liep rustig het kerkhof op. Het was mistig en er hing een kille sfeer. Hij grijnsde lichtjes en had zoals gewoonlijk een sigaret in zijn mond. Het kerkhof was best groot en Zelman liep gewoon rustig door.

Mearl kwam aangerent ze wist niet wat haar overkomen was de tranen sprongen weer in haar ogen.
snel rende ze naar het Kerkhof opweg naar de grafstenen van de vampiers waar haar ouders ook liggen dus.
Ze had door dat er nog iemand was ze wist niet wie het was maar het boeide haar niet ze moest het gewoon kwijt.
Ze liet zich tegen hem een vallen en barste toen echt in tranen uit.

Zelman had niet echt door wat er gebeurde maar opeens voelde hij iets tegen zich aan. Hij haalde zijn sigaret even uit zijn mond en blies de rook uit. Hij keek verbaasd naar Mearl die tegen hem aan stond en duidelijk huilde. Hij keek vaagjes naar haar en snapte niet helemaal wat er aan de hand was dus besloot hij het maar te vragen. ''wat is er met jou aan de hand?'' vroeg hij en stopte zijn sigaret weer in zijn mond.

"p p pearl is......" verder kwam ze niet ze wist niet wat ze zou moeten zeggen.
Met betraande ogen keek ze omhoog snel verstopte ze haar gezicht en snikte en poosje.
"p p pearl heeft e een soort geno otje gevond den." stotterde ze.
"e en een manne etje no og oo ok." vervolgde ze stotterend.
Ze keek snel weer naar boven en weer weg.

Zelman keek naar haar en wist niet goed wat hij moest zeggen. HIj ging op een grafsteen zitten en zuchtte. ''tja zulke dingen gebeuren soms'' zei hij kort en blies weer wat rook uit. Hij had niet zoveel medelijden dat had hij nooit gauw. ''je ziet haar vast nog wel, want als ze je in de steek laat dan was ze geen echtte vriend voor je'' zei hij kort en keek even naar de lucht en daarna weer naar Mearl.

Mearl keek naar Zelman en snikte "echt waar?" vroeg ze ongelovig ze liet zich op haar hurken vallen van verbazing.
"nee ze is een vriendin van me." zei ze boos tot ze merkte dat boosheid niet de oplossing was.
Ze liet zich snikkend voorover vallen "ze heeft me verlaten, maar niet voor lang." snikte ze.
ik kom terug hoorde ze Pearl zeggen ze keek omhoog en zag de twee beesten vliegen Pearl en Black Pearl.
Nee blijf hier zei ze terug.

Zelman keek naar haar en zuchtte diep. dit was te verwachten. dacht hij en snoof. Hij keek naar boven en zag de twee beesten weg vliegen. ''ach ze komt je vast nog wel is opzoeken ik denk niet dat ze zo'n iemand is die haar baasje in steek laat'' zei Zelman en blies weer wat rook uit. Hij keek weer naar Mearl.

"denk je?" zei ze zacht ze stond langzaam op haar hele lichaam shokte helemaal.
Haar benen trilde haar haren waren nat van de tranen haar ogen waren rood de maskara was uitgelopen en ze had zwarte strepen op haar wangen.
Ze vond het jammer dat ze haar spiegelbeeld niet kon zien.

Zelman keek naar haar en knikte langzaam. ''als ze een echtte vriend is komt ze je echt wel opzoeken, je mag blij zijn dat je zo'n iemand als Pearl hebt'' zei hij en zuchtte even. Misschien was hij wel een beetje jaloers. Hij was immers vaak alleen en had dan nooit iets te doen en kon tegen niemand praten. Hij keek weer naar de lucht die grijs was. De kille mist op het kerkhof werdt al wat zachter en het begon langzaam aan te waaien.

"mischien als ze terug komt met haar vriendje zou dat vriendje hou vriend kunnen zijn dan heb jij ook iemand om mee te praten het is alleen heel raar hoe je met ze moet praten." zei ze zacht er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht.
"Jij hebt vast ook wel een vriend nodig." zei ze terwijl ze naar hem knikte.

''ik weet niet hoor, ik ben niet zo goed met dieren enzo'' mompelde hij en snoof even. Hij nam nog een trekje van z'n sigaret en gooide hem daarna weg. Hij richtte zijn ogen erop en het vuur in de sigaret doofde. HIj richtte zijn blik daarna weer op Mearl en keek haar koeltjes aan. Hij mocht Mearl eerst niet zo maar als je haar eenmaal kende viel ze bestwel mee.

"nou dat is nou juist zo leuk aan die beesten.
ze hebben soms wat aandacht nodig en niet zo vaak ik heb Pearl zelfs een jaar niet gezien.
Het is een kruising van een kat en een roofvogel dus die zorgen wel voor zich zelf.
Ik noem het soms Koyota's ze zijn heel lief en doen mensen niks kwaad zelfs vampiers niet of je met het ze bevelen." zei ze met een glimlachje op haar gezicht.
"euhm hoe zie ik eruit? lelijk zeker." ze begon al een puber te worden en maakte zich dus ook al zorgen over haar uiterlijk.

Zelman knikte langzaam en grijnsde lichtjes. Hij keek vaagjes op toen ze die vraag stelde. ''moet ik nu gaan vertellen hoe je eruit ziet ofzo?'' vroeg hij kort en snoof. Hem maakte het niet zoveel uit hoe hij eruit zag. Hij verwachtte niet dat hij heel knap was ofzo, en dat hoefte voor hem ook niet persee. Hij was gewoon zichzelf en meer niet.

"euhm ja problemen?" vroeg ze zacht ze keek naar boven toen ze Pearl nog een keertje hoorde ze luisterde niet echt naar hem tot ze het geluid dichterbij hoorde komen.
Ze draaide zich om en merkte dat Pearl terug kwam.
[i]hoe zit het dan met Black Pearl?
Die komt er zo aan.[i] Zei pearl terug.
er verscheen een brede glimlach op haar gezicht en keek naar Zelman "ze komen bijde terug ik denk dat Black Pearl wel een baasje wil." zei ze met een brede glimlach.

Zelman keek afwezig naar Pearl. Toen hoorde hij wat Mearl zei en stond met een ruk op. ''Luiser ik hoef geen huisdier oke! ik kan dat gewoon niet!'' riep hij. En liep verder het kerkhof op. Hij keek naar de lucht en zuchtte. Hij herinnerde zich ineens waarom hij dat allemaal niet meer wou. Hij bleef midden op het kerkhof staan en sloot zijn ogen. Hij had ooit een hond gehad maar verloor hem door die laffe klasgenootjes van hem die hem uitlachtte. Ze hadden ervoor gezorgt dat de hond onder de auto kwam zonder dat Zelman het door had gehad. Hij beet op zijn kiezen. Hij had zin om alles in de brand te steken en opende zijn ogen weer. Hij deed het maar niet en zuchtte diep. Hij bleef naar de lucht kijken.

"sorry hoor." zei ze een beetje boos ze wou helpen wat deed ze dan fout?
snel stond ze op en aaide pearl om vervolgens op het beest te kunnen zitten en weg te vliegen.
ze sprong op het beest en wachte nog op een uitleg van Zelman.
toen ze die na een poosje nog niet kreeg besloot ze het te vragen.
"en waarom dan?" zei ze hard genoeg zodat hij het kon horen.

Zelman staarde in gedachten naar de lucht. Hij hoorde haar iets roepen en snoof even. Hij draaide zich om en keek scherp naar haar. ''heeft met me verleden te maken'' zei hij kort. Hij keek naar de grond en schopte een steentje weg. Hij keek even naar Pearl. Ze was nu terug bij Mearl, hij had dus gelijk gehad. Hij keek daarna weer naar de lucht en ging langzaam aan op een grafsteen zitten.

"dat was vroeger en niet nu het kan nu veranderd zijn." zei ze zacht en keek hem troostend aan ze wist niet wat ze nog meer ozu moeten doen of zou moeten zeggen.
"vroeger was het anders vroeger is vroeger en nu is nu weet je dat dan niet?
als je dat niet weet ben je wel erg dom." zei ze zacht.
Ze spoorde Pearl aan om te vliegen ze wou weg zodat hij zelf nog even na zou kunnen denken.

Zelman keek geirriteerde naar Mearl. Bedoelde ze daar nou mee dat hij dom was? Hij dacht gewoon aan zijn verleden, blijkbaar was dat tegenwoordig ookal verboden. ''je wordt bedankt'' zei hij geirriteerde en licht kwaad tegen Mearl en stapte naar de poort van het Kerkhof en verdween in een straat met een kille uitstraling.