Back in black x')

Daar liep ze dan hoor, weer terug in de stad waar de geruchten klopten dat er vampieren leefde, daar liep Yuuki Cross een van de weinige elitre vampieren, ze snoof de koele avond lucht op het voelde goed om weer terug te zijn, zou ze gevreesd zijn door andere vampieren, want eigenlijk moest dat wel Elitre vampieren waren nog sterker dan gewone vampieren maar dat was alleen bekend onder de elitre vampieren, zodat ze onderschat werden door het gewone volk.
Ze liep in een blouse met een rokje zoals ze wel vaker liep, de maan stond hoog en het licht gloeide in haar ogen, zou Zelman nog hier zijn, ze had hem niet meer gezien dus dat moest wel en hoe zou het met Kotarou gaan.
Er stond een glimlach op haar gezicht die goed of iets slechts kon betekenen, ze bleef lopen heuveltje op en heuveltje af, ze had er een goed tempo achter zitten eigenlijk kon ze van de ene plek naar de andere teleporteren maar daar had ze nu gewoon weg geen zin in.
Ze was een klein stukje gegroeit misschien zou het oude bekende opvallen, ze grinnekte zacht, de leraren op school waren vast blij dat ze weg was net als het schoolhoofd, ach wat zielig voor hun dat ze het hier zo had gemist dat ze toch weer kwam.
Opeens vloeide er een ijsblauw licht uit haar ogen richting de maan, het was krachtig, en het was mooi, maar of het iets goeds was was voor een heleboel een raadsel, haar broer was ze tegen gekomen en toen ze moesten vechten was dit zomaar gebeurd. nu kon ze het op roepen en het beschermde haar tegen somige dingen en hielp haar haar wonden sneller te genezen.
Er kwamen andere aan, dat wist ze waren het mensen of waren het vampieren dat werdt afwachten maar als ze in zicht kwamen zou ze het snelgenoeg weten, ze kapte de blauwe gloed af en haar ogen werden weer gewoon van kleur alsof er niks gebeurd was.

Ook Xenia was weeergekeerd en wat gegroeid. Ze kon al stappen en praten enzo. Ze zag een meisje staan en liep er naar toe."Weet jij misschien waar mijn moeder is"vroeg ze aan het meisje. Ze keek haar aan en grijnsde even het was lang gelden sinds ze hier was. Ze miste haar moeder en vader al ze die zou hebben.

Een grote grijze wolf kwam aanrennen. HIj rende naar Yuuki toe en sprong tegen haar op. Een schel gefluit klonk erachteraan. De wolf stopte en gin gzitten. ''Fenrir terug'' riep een stem. Fenrir's oren gingen overeind staan en de wolf rende weg. Even late rkwam hij terug met een zwarte wolf. De wolvin blafte toen ze Yuuki zag en keek haar met haar rode ogen aan. Nogmaals blafte ze.

Er kwam een klein meisje aan, Yuuki rolde met haar ogen, dat moest de dochter van Nikki zijn haar ogen keken fel en een beetje gemeen, ze had het niet zo heel erg op kleine kinderen zeker niet als ze haar om hulp vroegen of uberhaupt iets vroegen.
'nee ukkie ik weet niet waar je mama is ga maar in de stad zoeken dan vind je haar vast wel.' zei ze met een flauwe grijns (xD wat is Yuuki weer eens lekker evil).
Er naderde een dier dat ze niet kende, hij sprong op haar opeens klonk er een schelle fluit en de wolf rende weg hij heeten dus Fenrir.
Fenrir kwam terug met een zwarte wolvin met rode ogen, die kende Yuuki maar al te goed, ze stond op en deed haar kleding goed 'hallo Cassandra lang niet gezien, hoe gaat het met je?' zei ze op geamuseerde toon.

Een klein stipje verscheen in de verte en het werdt langzaam aan steeds duidelijker.
Kotarou rende over het veld heen, hij had wat gejat uit een winkel en was het bos ingevlucht en daarna het veld opgerend.
Hij keek achter zich en zag dat de winkelman weg was, hij had hem afgeschut. Maargoed ook.
Kotarou haalde het zakje snoep en het blikje cola onder zijn vest vandaan en maakte het open. Hij dronk wat en even later was heb blikje op.
Hij gooide het weg en maakte daarna het zakje met snoep open. Hij pakte een paar snoepjes en stopte het zakje daarna weer terug in een broekzak.
Hij at de snoepjes op en keek naar de lucht. Hij vroeg zich af waar zijn zus was gebleven.
Hij had haar al een hele tijd niet meer gezien. En nu hij geen huis of geld had moest hij steeds gaan stelen wat dus eigenlijk helemaal niet goed was.
Hij staarde naar de lucht en had niet door dat hij steeds dichter bij iemand kwam en ineens botste hij tegen iets aan. Hij deinsde naar achteren en struikelde over zijn eigen voeten heen.
Hij keek geschrokken op en wie hij toen voor zich zag deed hem bijna verbazen. En toen zag hij ook Cassandra en nog een meisje bij haar staan.

Xenia keek even naar de jongen en grijnsde. Toen liep ze naar een boom en ging er tegen zitten. Ze keek doelloos voor zich uit en vroeg zich wat af. Ze vroeg zich af wat die puntige dingen waren in sommige mensen hun mond. Ze speelde met haar kettinkje en zuchte even. Ze hoorde de wolven ook en grijnsde wat.

Yuuki keek naar het kleine kind dat tegen een boom aan ging zitten en zuchten dat kind had bang moeten zijn voor haar in plaats van dood leuk gewoon gezellig onder een boom gaan zitten zachtjes vloekte ze binnesmonds.
Een zucht ontsnapte Yuuki, Kiba was nu gaan jagen in het bos voor eten hij zou elk moment terug kunnen komen, ze was gek op de witte wolf geworden, hij was haar beste vriend geworden, ze had haar broertje gemist hoe zou hij het hebben gehad in de tijd dat ze Kaname was tegen gekomen?
Opeens rende er een jongen over de velden hij kwam tegen Cassandra aan en viel achterover, ze keek recht in zijn ogen, Yuuki's ogen werden groot van verbazing 'K..Kota?' zei ze zacht.
Ze liep naar hem toe en trok hem overeind, ze keek hem aan 'ik heb je gemist, hoe gaat het met je, je bent toch niet ziek he.' zei ze bezorgd.

De Cassandra-wolf blafte even en veranderde terug. ''het gaat wel, alleen een verschrikkelijke honger'' Zei ze en floot. Fenrir ging zitten en blafte even. ''Je hebt mijn nieuwe wolfje ookal gezien'' zei ze. ''Ik heb hem langs de weg gevonden, allen gelaten door zijn ouders'' Ze gromde even en Fenrir ging liggen. Opeens zag ze een klein jongetje staan. ''O ook Hallo, Kota'' zei ze wat vriendelijker.

Kotarou keek verbaasd op en toen hij overreind werdt getrokken en schudde zijn hoofd even.
Toen hij weer bij zinnen was keek hij in het rond en toen weer Yuuki. ''Yuuki!'' riep hij blij.
''Het gaat goed hoor er is niks aan de hand, en ik heb jou ook gemist'' zei hij en knuffelde zijn zus even.
Daarna keek hij naar Cassandra. ''hé Cassandra'' zei hij rustig. Toen richtte hij zijn blik even op het meisje tegen de boom.
Hij rolde even met zijn ogen en richtte zijn blik weer op Cassandra en Yuuki.

Yuuki knuffelde Kotarou terug er stond een blije maar ook een beetje bezorgde blik in haar ogen 'ik ben blij dat je gezond bent, sorry dat ik er niet was, had problemen uit het verleden.' zei ze lachend.
Ze keek naar Cassandra en zei 'ja je hebt een mooie wolf, sterk en krachtig.'
Daarna keek ze naar het meisje maar keek al gauw weer weg, ze gaapte en vroeg zich af waar Zelman zou zijn, ze wilde hem wel weer eens zien, al was het alleen maar om zijn sigaret af te pakken als hij weer eens rookten.

Kotarou keek vrolijk naar zijn zus die hem terug knuffelde. Hij kreeg het gevoel dat Yuuk ergens aan dacht.
''waar denk je aan zus?'' vroeg hij en hij keek weer even naar het meisje onder de boom.
Ze leek niet veel ouder dan hij. Kotarou richtte zijn blik weer naar Yuuki en wachtte op antwoord.

'oh niks hoor Kota, dacht aan een oude bekende die ik hier heb leren kennen, Zelman heet hij, heb hem al een tijd niet gezien, en hij rookt, ik plaagde hem altijd door zijn sigaret af te pakken.' zei ze lachend.
Ze herinerde zich nog goed de eerste keer dat ze dat had gedaan, Zelman was volgens haar best verbaasd geweest dat ze het lef had zijn sigaret te pakken.

Kotarou grinnikte even om wat Yuuki vertelde. ''denk je dat hij hier nog is?'' vroeg hij opeens.
Hij kende Zelman niet en vroeg zich af wie die jongen precies was.
Kotarou had niet zoveel zin meer om te staan en ging zitten in het gras. Terwijl hij wachtte op
antwoord an Yuuki staarde hij naar de lucht.

Yuuki dacht na over Kota's vraag en ging naast hem in naast hem liggen en keek waar hij naar keek, de sterren fonkelde aan de donkerblauwe hemel.
'Hmm ik weet het niet Kota, het zou kunnen maar ik heb eigenlijk geen flauw idee, het zou wel leuk zijn als hij er nog was, heb ik nog iemand om te plagen.' zei ze geamuseerd.
Ze ging op haar zij liggen en legde haar arm onderhaar hoofd en keek naar Kotarou.

''ow oke'' zei Kotarou en ging ook liggen. Hij staarde naar de lucht. Hij had geen idee wie Zelman was maarja.
Hij ging even op zijn zij liggen en keek naar Yuuki. ''hoe gaat het verder met jou dan?'' vroeg hij met een rustige glimlach.